Kleurrijke waanzin

Stok vertelt niet het hele leven van Van Gogh (1853-1890), maar begint met zijn vertrek naar Arles in 1888. Het boek beschrijft daarmee zijn laatste jaren. Niet alleen de meest dramatische periode uit zijn leven, maar ook een zeer productieve, een hoopvolle en een tijd waarin Vincent droomde van een mooie toekomst voor de Kunst.

Opvang en ondersteuning
Stok baseerde zich voor haar biografie voor een groot deel op de correspondentie tussen Vincent en zijn broer Theo. Dat wordt in het boek veelvuldig duidelijk doordat Stok de brieven laat zien en er vaak uit citeert. Theo, een succesvol kunsthandelaar, ondersteunt Vincent financieel als die in het zuiden van Frankrijk op zoek gaat naar inspiratie, in ruil voor de werken die hij produceert. Vincent is danig onder de indruk van de natuur, maar wordt ook geconfronteerd met de eerste tekenen van zijn aftakeling.

Net zoals vorm en inhoud bijna haaks op elkaar lijken te staan, zo zou ook de tekenstijl die Stok gebruikt normaal gesproken niet met Van Gogh in verband worden gebracht. Stoks kenmerkende stijl lijkt kinderlijk eenvoudig vergeleken met het expressionistische schilderwerk dat te zien is in Sterrennacht II. Stok houdt de tekeningen overzichtelijk en maakt goed gebruik van de ruimte die ze heeft om het verhaal te vertellen. Nergens wordt een pagina overvol, of wordt informatie in tekeningen gepropt die er afbreuk aan zou kunnen doen.

Stok werd bekend door haar autobiografisch getinte strips onder de titel Barbaraal. Met Vincent laat ze zien dat ze niet alleen treffend over haar eigen ervaringen kan vertellen, maar dat ze ook het leven van anderen op een interessante manier kan laten zien. Het aura dat om Van Gogh heen hangt van getroebleerde ziel en vernieuwend kunstenaar komt wonderwel in het boek naar voren. Vincent is een eerlijk boek, een direct en natuurlijk verhaal dat zonder opsmuk verteld wordt. Een mooie opening voor het Vincent-jaar.