Vakmanschap

In een bijna uitverkocht Muziekgebouw in Eindhoven speelt Camel een vakkundige symfonische rockshow. Met Andrew Latimer als oer-bandlid aan het roer en virtuoos op gitaar brengt de band in een eerste set integraal het album The Snow Goose, om vervolgens een bloemlezing uit hun andere werk toe te voegen in nog eens bijna anderhalf uur.

Adembenemend

Latimer herstelde van de vreselijke ziekte van deze tijd. Zijn maatje Peter Bardens had dat geluk niet. Deze tournee draagt Latimer op aan de nagedachtenis van Bardens. Onder luid applaus neemt de band plaats op het schaars verlichte podium, om vervolgens, tijdens het geluid van de sneeuwganzen, hun muziek te laten spreken. Het volledig instrumentale werk rond het boek van Paul Gallico is adembenemend. Na de pauze opent de band met een onversterkte setting waarbij drummer Denis Clement de bas speelt terwijl tweede toetsenist Jason Hart, Colin Bass en Andrew Latimer de akoestische gitaren hanteren. Halverwege gaan ze in een break over naar de elektrische gitaren en klimt Clement weer achter zijn drumkit. Het volgende nummer is een ruige uitvoering van ‘Echoes’ dat de band in al zijn hevigheid laat horen. Helaas heeft Latimer wat problemen met zijn soundboard-pedalen, maar hij laat zich niet van stuk brengen. Fijn om het vuur te zien tussen Latimer en Bass die elkaar regelmatig in een duel opzoeken met hun gitaren.

Emotionele muziek
‘Foxhill’ wordt voorafgegaan door een verhaaltje, verteld door Colin Bass, en past goed bij het carnaval dat in de stad rondwaart op dat moment. Die link wordt ook door Bass gelegd. Het is het meest vermakelijke en lichtvoetige moment van de bijna tweeënhalf uur durende show, maar zeker geen hoogtepunt. Het nummer ‘The Hour Candle’ draagt Latimer op aan Guy LeBlanc, die vanwege ziekte niet mee op tournee is. Hij wordt vakkundig vervangen door Kayak’s Ton Scherpenzeel die al eerder deel uitmaakte van de band en in 2003 met Camel op tournee ging toen ze afscheid namen van hun publiek. Gelukkig was dat afscheid dus niet voor altijd.

Camel oogst na afloop een staande ovatie en komt terug voor een toegift. En ook daar maakt de band zich niet met een jantje-van-leiden van af. Het prachtige ‘Lady Fantasy’ stuurt de liefhebbers met een flinke dosis emotionele muziek, zoals Latimer het zelf graag noemt, huiswaarts.