Het vragenuurtje

Ziezo, nu nog even rechtsboven het aantal sterren checken en we hebben je weer heel wat leeswerk bespaard. Voor diegenen die echter niet zo krap bij tijd zitten, geven we graag een woordje uitleg bij bovenstaand verdict. Mark Foster (aha, vandààr die naam!) & co hebben een verdienstelijk vervolg op debuutplaat Torches bij elkaar geschreven, maar wie zat te wachten op een nieuwe zomerhit à la ‘Pumped Up Kicks’ zal wellicht een tikkeltje ontgoocheld afdruipen.

Existentiële vragen
Met openingsnummers ‘Are You What You Want To Be?’ en ‘Ask Yourself’ (Is This The Life You’ve Been Waiting For?) werpt Foster ons meteen, zonder enige waarschuwing, twee ongemakkelijke vragen op het bord. Een blik in de spiegel, op onze bucket list en levenspalmares brengt ons gelijk in sombere stemming. Gelukkig wordt een opwellende quarterlife-crisis net op tijd in de kiem gesmoord met vrolijke popmuziek: ‘Coming Of Age’, de vooruitgestuurde single die je vast kent van op de radio. Track 4, ‘Nevermind’, maakt definitief een einde aan de laatste restjes weltschmerz: Nevermind what you’re looking for/ You’ll always find what you’re looking for. Toegegeven, nogal gemakkelijk gerijmd, maar wel een deugddoende geruststelling.

Zwart-witte indie
Die andere single-in-wording, ‘Best Friend’, is heel leuk en funky; hiermee kan er live – liefst met een hoop blazers – een meer dan aardig feestje ingezet worden. Afsluiter ‘Fire Escape’ is het vreemde eendje op de plaat: simpel, kwetsbaar doch integer, mooi (die kinder- en vogelgeluidjes op het eind zijn best verwarrend wanneer je raam openstaat – ze komen weldegelijk uit je speakers!).

Wat elders op Supermodel staat is soms poppy, soms experimenteel, maar door de bank genomen ruikt alles net íets te sterk naar de indie sound van enerzijds MGMT en anderzijds Vampire Weekend. En die indie wordt nog altijd het best gemaakt aan de East Coast; wat het Los Angeles based Foster trio brengt klinkt stukken minder origineel, coherent en fijnbesnaard, kleur- en futloos gexeroxt.

Hamvragen
Onze beurt nu om Foster The People zelf van wat prangende levensvragen te bedienen: naar welke sound of stijl willen jullie echt toe? Brengen jullie live blazers mee (alsjeblief)? Nooit aan gedacht om wat typisch West Coast surf of punk in jullie nummers te mengen?

En: wie heeft jullie fantastische album artwork verzorgd? Die hond met rabiës is echt beestig!

Foster The People heeft voorlopig nog geen optredens in Nederland bevestigd, maar mits een kleine verplaatsing zuidwaarts kan je de band deze zomer live aan het werk zien op Rock Werchter (BE).