Muziek / Album

Volgende stap

recensie: Mathijs Leeuwis - Alweer geen revolutie

Het vierde album van Mathijs Leeuwis Alweer geen revolutie is in muzikaal opzicht een nieuwe stap. Tevens verschijnt deze schijf voor het eerst op zijn eigen label Bastaard Platen dat hij samen met Jeroen Kant oprichtte.

In Paradox in Tilburg, op eigen grond, presenteerde Mathijs Leeuwis zijn nieuwe album. De band, bestaande uit Dave Menkehorst op drums/backing, Niels Broos op synthesizer/piano, Guus van Mierlo op bas/Korg en Theo Sieben op gitaren en als backing vocals, staat strak onder leiding van Leeuwis: Er wordt niets aan het toeval overgelaten.

Organische psychedelica

~

Het beluisteren van de nieuwe cd zorgt ervoor dat tijdens de albumpresentatie de puzzelstukjes op hun plaats vallen. Leeuwis kiest met Alweer geen revolutie voor een meer organisch geluid. Er is ruimte voor psychedelica, elektronische en industriële klanken. Leeuwis kwam er pas na voltooiing achter dat het album een wat duistere inborst heeft. Er valt genoeg te genieten aan de twaalf composities, waarvan er elf op de hoes vermeld staan. De twaalfde, ‘Niemand weet’, is een zogenaamde hidden track, die wel in de cd-index terecht is gekomen. Doordat het album in de USA gemasterd is, ging het mis met de verborgen track, omdat die bedoeld was als toevoeging op ‘Het gaat prima’ met een stukje stilte. Voor de cd-liefhebber is dit foutje alleen maar handig. Wie dieper graaft in de teksten en de begeleiding onder het vergrootglas legt, ontdekt een wat donkerdere plaat dan de voorgangers van Leeuwis.

Wars van politiek
Anders dan de titel van het album suggereert, maakt Leeuwis nog steeds liedjes die wars zijn van politiek. Dat is wellicht gerustellend voor zijn fans. Wel heeft hij scherpe observaties over zijn eigen leven en zijn directe omgeving. Ook schrijft hij teksten met een kwinkslag, verpakt in een muzikale omlijsting die ruimte biedt aan het experiment, zoals in ‘Het wiegje’ waar de psychedelica waardig rondtiert. Live dringt zelfs even de vergelijking met DeWolf op als je toetsenist Niels Broos zo bezig ziet en hoort. In ‘Priester/Kinderklas’ worden zijn klanken samengepakt met folky banjogeluiden en in ‘Alles’ voegt Leeuwis industriële soundscapes toe. Openingsnummer van de cd ‘Het sterkste verhaal’ stijgt tijdens de albumpresentatie tot grote hoogte. Het wordt tijd dat Mathijs Leeuwis ook de aandacht trekt van festivalorganisatoren: Ze zullen niet teleurgesteld worden door zijn nieuwe, hechte geluid.