De zomer van mijn leven

De belangrijkste reden voor deze kwalificatie is dat Corporon geen cliché onbenut laat in dit zijige boek. Bovendien ligt de boodschap er duimendik bovenop: vergeet je oorsprong niet, volg je gevoel, verlies je niet in materialisme en familie boven alles. Beter dan de flaptekst – Daphne wordt overspoeld door jeugdherinneringen als ze voor haar bruiloft terugkeert naar het Griekse eiland Erikoussa – wordt het niet. 

Zijig bouquet
Protagonist Daphne is op jonge leeftijd met haar ouders verhuisd van haar Griekse geboorte-eiland Erikoussa naar New York om daar een restaurant op te zetten. Met dit gegeven gaat Corporon als dochter van twee Griekse immigranten zelf back to her roots. Hoewel Daphnes ouders met moeite het hoofd boven water wisten te houden, runt zij een succesvol hoogstaand restaurant. Helaas wordt haar leven gekenmerkt door verlies; haar eerste echtgenoot Alex verongelukt op jonge leeftijd en haar ouders komen om tijdens een overval op hun restaurant. Gelukkig vindt Daphne in Steven een man die voor haar en haar dochtertje Evie kan zorgen. De rijke bankier Steven, wachtte maanden op Daphne toen zij rouwde om Alex. Hoewel tegen zijn wil, stemt hij toch in met een huwelijk op Erikoussa omdat hij niets liever wil dan haar gelukkig maken.

De roman begint wanneer Daphne enkele weken voor de bruiloft aankomt op het eiland en daar voor het eerst sinds jaren haar Yia Yia (grootmoeder) treft. Ze wordt overspoeld door herinneringen en de zorgen van het drukke stadsleven vallen van haar af. Ze heeft nu zelfs tijd voor haar dochtertje en ze brengt haar ook zelf naar bed. In New York komt ze pas thuis ná na bedtijd. De enige persoon die het perfecte weerzien verstoort, is Yianni, een knappe, mysterieuze visser, die tijdens Daphnes afwezigheid haar Yia Yia gezelschap heeft gehouden. Direct bij hun eerste ontmoeting voelt Daphne weerzin tegen hem omdat hij haar arrogante stadshouding belachelijk maakt en haar erop wijst dat ze haar afkomst is vergeten…

Leegte als een amputatie
Het laat zich raden wat er verder gebeurt. Het enige dat De zomer van mijn leven de moeite waard maakt zijn Corporons liefdevolle beschrijvingen van Griekse recepten, aangezien Daphnes gehele familie continu aan het koken is. Voor elk verrukkelijk recept schrijft Corporon echter drie passages als:

Toen Alex stierf,  was het alsof Daphne een deel van zichzelf verloor. Maar net als bij  een amputatie, had Daphne geleerd  te  leven terwijl er een deel van haar hart  ontbrak.  Ze had geen keus. Leegte had Alex vervangen als haar vaste metgezel.

Comporon heeft al twintig jaar schrijfervaring als journalist. Ze won zelfs een Emmy award voor haar werk. Het is daarom vreemd dat ze voor haar debuutroman de clichés niet wist te vermijden.

Met De zomer van mijn leven levert ze slechts een veredelde bouquetroman af. Misschien lekker voor op het strand.