Een te grote wereld

Het Witte de With Center for Contemporary Art bestaat 25 jaar en dit jaar starten ze met een drietal tentoonstellingen die de kunstproductie in de 21^e eeuw onderzoeken. Het eerste deel: Art In The Age Of… Energy & Raw Material onderzoekt hoe de grondstoffen van moeder aarde in de kunst van betekenis zijn veranderd. Grondstof
In de Strobank van het duo MAP Office (Laurent Gutierrez en Valérie Portefaix) is de geschiedenis van graan uiteengezet door een verzameling historisch filmmateriaal. Het stro, een bijproduct van graan dat door veel tegengestelde regimes is gebruikt als icoon voor de maatschappelijke bouwsteen, is door MAP Office gebruikt om een waar handelsgebouw mee te bouwen. In de video wisselen trotse communistische propaganda en filmfragementen van kapitalistische beurzen elkaar af. Dat dit beeld niet realistisch is bewijst het ongebruikelijke en kwetsbaar ogende gebouw.

Nicholas Mangan, Talk About the Weather (Deepwater Horizon), 2010, Courtesy de kunstenaar, LABOR, Ciudad de México, Mexico City

De moeizame relatie tussen het beeld van een grondstof en het gebruik ervan wordt verder geïllustreerd door Nicholas Mangan (1979, Geelong). In Talk About the Weather zijn krantenpagina’s met beurswaardes van grondstoffen afgeplakt door foto’s van de materialen zelf. De substanties lijken niet getemd door de cijfers van de markt. Mangans A World Undone laat een hoopje gruis zien in een vitrine. Het stof is ook vallend te zien in een video op de achtergrond. In de kalmte die de donkere achtergrond en het slow motion effect teweeg brengen lijkt het hoopje een planetenstelsel. Zo wordt duidelijk dat het gruis een zeldzaam kristal is.

Nina Canell, Thin Vowels, 2014, Courtesy de kunstenaar, Mother’s Tankstation, Dublin, Daniel Marzona, Berlijn en Wien Lukatsch, Berlijn

Mens en natuur

Poëtischer is het werk van Nina Canell (1979, Växjö). Door stukken van kabels die voor (data)communicatie bedoeld zijn tentoon te stellen verbreekt ze de communicatie die er door wordt verplaatst niet alleen, ze neemt een deel mee. Een foto, zin, woord of opdracht die verloren ging toen de kabel werd losgekoppeld, blijft zo vertegenwoordigd. De kabels verwijzen eveneens naar de materiële basis van het menselijk communiceren. Zelfs het uitwisselen van onmeetbare ideeën is onderhevig aan grotere fysieke krachten.

Art In The Age Of… Energy & Raw Material neigt zich telkens te verliezen in de bekende taal van de romantiek. Zoals Nicholas Mangan de nietigheid van de (zich ongestraft standhoudende) mens tegenover de geweldige grootsheid van de endogene krachten stelt, verbeelden de meeste kunstenaars de grondstoffen als groots en autonoom. Dit is logisch omdat oncontroleerbaarheid als een primaire eigenschap van natuur kan worden gezien, maar het is ook jammer. Het afbeelden van geofysische krachten als iets machtigs lijkt de noodzaak om er voorzichtig mee om te gaan niet ten goede te komen. Dit terwijl het onderwerp heden ten dagen actueler is dan ooit, daar het zou kunnen dat de mens in de loop van de volgende 25 jaar een groot deel van de grondstoffen heeft opgemaakt.

Art In The Age Of… bestaat uit de drie delen Energy and Raw Material (tot 3 mei 2015), Planetary Conputation (22 mei tot 23 augustus) en Asymmetrical Warfare (11 september 2015 tot 3 januari 2016).