Theater / Voorstelling

Geniale gekte in een wervelwind van Koning Chaos

recensie: Martijn Koning - Koning Chaos

Het hoofd van Martijn Koning is een geheel van radertjes en stoomtreintjes die razendsnel door- en met elkaar verbonden zijn, met als doel de verbale brij aan grappen vorm te geven. Zijn energie is tomeloos, maar nooit vermoeiend en daarmee ideaal voor een luchtige avond vol absurde humor. Wat daarbij opvalt, is zijn oog voor detail. Het niveau is misschien niet altijd even hoog, hilarisch is het wel.

Geniale gekte in een wervelwind van Koning Chaos

Martijn Koning heeft ergens wel iets van een hond. Een type dat, eenmaal losgelaten door zijn baasje, flink tekeer gaat en zijn territorium afbakent met de nodige pis en kak. Het liefst maakt hij er dan nog enkele grappen over. Wellicht is hij een kruising tussen pitbull en een chihuahua. Zijn uiterlijk speelt daar zeker een rol in. Ondanks zijn wat vuige baard en geprononceerde kin is Koning vooral een ruwe bolster met een blanke pit. Zo vertelt hij goudeerlijk over zijn onzekerheden als het gaat om beginnende kaalheid en ‘tietjes’, die duiden op veroudering. Je kunt er zielig over doen, maar Koning kiest ervoor om er dan maar schaamteloos grappen over te maken. 

Twee gezichten
Ook op een andere manier laat Koning twee gezichten zien. Hij kan gevaarlijk uit de hoek kan komen met een grap over de Amsterdamse liquidaties, maar even later zichzelf al weer op de hak neemt als hij keihard faalt op de skipiste. Die zelfspot (‘zelfhaat’?) is de grote kracht van Koning. Niet de ander, maar hijzelf is het die zich in de meest gênante situaties manoeuvreert. Zo vertelt hij over een urinoir in een cafe, of over de poeprupsjes onder zijn schoen. Soms herkenbaar, meestal aandoenlijk. Wat daarbij opvalt is het gemak waarmee Koning speelt; hij voelt zich volkomen thuis in het theater en soms krijg je het idee dat je bij hem in de huiskamer staat. De openheid en het plezier dragen daar zeker aan bij.

Filosofie van de cake
Hoogtepunt van de avond is echter de sketch over cakes. Martijn Koning blijkt overduidelijk een cakefan. Hij heeft zelfs een hele filosofie rondom cakes bedacht. Werkelijk alle details over cakes worden besproken, plus alle mogelijke toepassingen en tips. Zo zorgt alleen al het cakebeslag bij Koning voor een orgastische scene, terwijl hij ook adviseert twee cakes te bakken als er onverwachts vrienden langskomen, waarvan je er een in de vriezer legt. Oftewel: ‘Cake kan altijd. Er is altijd een goed moment. En niemand heeft een hekel aan cakes.’

Samenhang
Toch is het jammer dat er niet echt een lijn in het programma zit; Koning zou best iets meer samenhang kunnen creëren door een spanningsboog in te zetten. Het kan ook een bewuste keuze zijn geweest; zijn kracht ligt immers in het uitvoerig bespreken van triviale problemen zoals een bezoekje aan de dierenarts en het klaarmaken van beschuit met muisjes. Dat maakt het wellicht iets meer stand-up comedy dan cabaret. Niks mis mee overigens. Een avondje Koning is een avondje onbekommerd hard lachen om de koning van de chaos.