Muziek / Album

Tweede debuut

recensie: Loes Swinkels - Nothing As I Know

De heilige grond van Maria Roepaen in Ottersum is het toneel van de albumpresentatie van Loes Swinkels. Nothing As I Know wordt ten doop gehouden in de Nightclub van dit cultureel podium.

In 2014 werden de opnames al afgerond voor het tweede album van Loes Swinkels. Het mag een tweede debuut genoemd worden, omdat Swinkels zich na een stilte van zes jaar hervond. Ze maakt een stevige rentree met Nothing As I Know. Met een nieuwe stijl – die een mix is van blues, soul en Americana – weet Swinkels wat ze doet en laat ze dat ook voelen. Iedere vezel in haar is verbonden met de muziek die ze nu maakt.

Hecht geluid

Het album Nothing As I Know nam Swinkels samen met Richard van Bergen, Rob Geboers, BJ Baartmans en Gabriël Peeters op. De productie was in handen van Gabriël Peeters in de Uncle Gabe’s Soundstudio te Eindhoven. Compositorisch heeft Swinkels het heft stevig in handen, want ze heeft de muziek voor vrijwel alle nummers zelf geschreven. Slechts ‘Misty Feelings’ werd door Ruben Klabbers voorzien van een melodie met een tekst van de hand van Swinkels.

Het album ademt de sterke overtuiging dat dit de nieuwe Loes-Swinkels-stijl is, waarbij omkijken geen optie is. Swinkels klinkt zelfverzekerd en speelt de sterren van de hemel. Dat haar muziek sterk geworteld is in de genoemde muziekstijlen van blues, soul en Americana, doet de warmte van de sound heel erg goed. De muzikanten die ze in de studio om zich heen heeft verzameld, hebben een hecht geluid vastgelegd.

Bijzonder momentje

Op de avond van de albumpresentatie in De Roepaen is het na een bijzondere opwarming door fraaie liedjes van Marcel Verbeek – die, zoals Swinkels zegt, een stem heeft als een warm bad – uiteindelijk de beurt aan Loes Swinkels met haar band. Dit is niet de band die we op het album horen, maar de band waarmee ze het land doortrekt. En dat die band er staat zullen we weten! De uitgebreide voorbereiding heeft haar vruchten afgeworpen. Samen met Fabian Kraal op drums, Kai Liebrand op bas, Aldo Spadaro weergaloos op gitaar en Remco van Zandvoort op Hammond, speelt Loes Swinkels haar nieuwste album plus een kort intermezzo met enkele bijzondere liedjes.

Swinkels heeft de touwtjes stevig in handen en speelt haar album integraal en in de volgorde zoals we de songs ook op het album terug vinden. ‘Nothing As I Know’ is dan ook het eerste nummer dat we horen en de afsluiter is ‘Welcome Home’.  In een viertal nummers tussen ‘Forbidden’ en ‘Cape Rainy Days’ laat Swinkels het publiek kennismaken met andere nummers dan dan de nummers die terug zijn te vind en op het album. Een nummer schreef Swinkels ooit in het Nederlands: ‘Voor altijd’ en dat is een bijzonder momentje in het optreden. Hier zingt de breekbare Swinkels die verder als een onverwoestbare frontvrouw van haar band speelt.

Definitieve draai

Het siert Swinkels dat ze het hechte geluid op het album ook met een compleet andere band op het podium weet waar te maken. Daarmee bewijst ze dat ze de echte leider van de band is. Wat meer dan helder is, is dat Swinkels de rootsstijl stevig heeft omarmd. Dit is topmuziek van een zangeres die haar draai definitief gevonden lijkt te hebben.

Live in Nederland: 12 April 2015, 17.00u, De Bosuil, Weert