Film / Films

Geen moment voorspelbaar

recensie: The Office – Serie 1 en 2

De BBC-serie The Office is vooral bekend omdat ze op dit moment wordt uitgezonden door de VPRO. In deze heerlijk cynische serie speelt de baas David Brent (Ricky Gervais) van papierhandel Wernham-Hogg in het kleine dorpje Slough de hoofdrol. Deze man is het schoolvoorbeeld van een zelfingenomen klootzak. Hij is ervan overtuigd dat hij perfect in de gaten heeft hoe je een goed management opzet, maar doet vervolgens in de praktijk precies het tegenovergestelde. Dit leidt regelmatig tot briljante humoristische situaties.

~

De serie is gefilmd alsof er een documentaire over het kantoor wordt gemaakt. Hierin worden dus beelden van het werk van alledag afgewisseld met beelden waarin de karakters van afstand met al dan niet gepaste trots over hun werk vertellen. Dit zorgt er voor dat het cameragebruik altijd onrustig is, waardoor het gênant irritante gedrag van een groot deel van de personen alleen maar ergerlijker wordt. Je ziet personen vaak gluren naar de camera als ze in beeld zijn, dat is vaak erg subtiel maar mooi gedaan. Er is geen beter vermaak dan leedvermaak, dus ik heb de twee series die nu op dvd zijn verschenen in een ruk uitgekeken.

De mooie receptioniste

~

Natuurlijk is Brent niet de enige interessante persoon. Gareth Keenan (Mackenzie Crook) speelt een uitzendkracht die zichzelf als assistent manager ziet (Brent corrigeert telkens: ‘assistent voor de manager’, maar dat mag niet baten). Deze ex-militair, die verdacht veel weg heeft van een junk, neemt zijn taak serieus en probeert net als zijn baas de klootzak uit te hangen. Hij slaagt daar vaak aardig in, maar blijft desondanks het sulletje van het kantoor. Verder speelt ook Tim Canterbury (Martin Freeman) een hoofdrol aangezien hij (samen met mooie receptioniste Dawn Tinsley [Lucy Davis]) de enige gezonde persoon op het kantoor is. De rest van het kantoor bestaat vooral uit mensen die naarstig hun best doen om niet op te vallen.

Schoenen aan veters over de pub

In elke half uur durende episode krijgen we een beeld van een specifieke situatie op het kantoor. Zo zien we hoe het kantoor meedoet aan een quiz waarbij Brent met zijn partner Chris Finch (Ralph Ineson) dreigt te verliezen en dit koppel tot alles in staat is om alsnog te mogen winnen. Ze winnen uiteindelijk door een paar schoenen aan hun veters over de pub te gooien. Het is prachtig om te zien hoe in werkelijkheid Brent door iedereen onderuit wordt gehaald. Dit in tegenstelling tot wanneer hij voor de documentaire wordt geïnterviewd, dan probeert hij zichzelf als erg succesvol neer te zetten. Daardoor krijgt de serie iets potsierlijks. Wat co-auteur en hoofdrolspeler Ricky Gervais tevens erg goed gedaan heeft is dat er naast de leuke verhaallijn per individuele aflevering ook nog een aantal grote verhaallijnen zijn (krijgt Tim nu iets met de mooie Dawn of niet?) waardoor je zonder moeite door de twaalf afleveringen zapt.

Absurde karakters

Na de ongeëvenaarde serie Coupling weet de BBC met The Office wederom een weergaloos komische serie neer te zetten. Die Britten slaan er toch telkens weer in om tenenkrommend genante situaties neer te zetten en de meest absurde karakters op te laten draaien. Juist deze absurditeit in de verschrikkelijk saaie omgeving van een kantoor zorgt er voor dat de serie zes uur lang interessant blijft. Geen enkel moment is voorspelbaar, geen enkel karakter is saai. Fantastic I would say!