Verlangens en gedachten zonder gêne
De cover van het album toont ons een jonge vrouw. Tussen haar lippen, die zich tot een lieftallige glimlach plooien, bungelt een rode roos. Een hoektand, scherp als die van een vampier, is duidelijk zichtbaar. Mogen we u voorstellen: Cordelia. Of moeten we zeggen Ilah? In 1996 stelde Inge Liesbeth Alfonsina Heremans zich voor aan het grote publiek. Ze deed dit middels haar alter ego Cordelia. Een jonge vrouw die haar twijfels, verlangens en gedachten zonder enige gêne tentoonspreidt.
~
Cordelia leest haar bloem is een bundeling van het beste uit de eerste vier delen. Daarmee is niet alleen de ontwikkeling te zien van Ilah als persoon maar tevens als auteur. En dat maakt het nog interessanter. Om met het eerste te beginnen, het eertijds zo schuchtere meisje is opgegroeid tot een meer zelfbewuste echtgenote en moeder. Wat is gebleven zijn haar twijfels en, niet onbelangrijk, haar humor en zelfspot. Met name deze eigenschappen maken Cordelia zo onweerstaanbaar en sexy. Ongeremd geeft ze zich bloot, soms zelfs letterlijk, en speelt ze schaamteloos met haar eigen seksualiteit zonder dat het banaal wordt.
Borrelpraat
~
Openheid
Het tweede aspect betreft de vormgeving van de situaties. Waren de eerste tekeningen nog wat krasserig en schetsmatig, langzaam is er een ontwikkeling te zien naar een meer klare lijnvoering. Ook de inkleuring is subtieler geworden, waardoor het beeld de juiste openheid uitstraalt. Verder is er steeds meer interactie zichtbaar tussen de verschillende spelers. Samen met de eenzame overpeinzingen die regelmatig opduiken, vormen ze een mooi en interessant geheel.
Om kort te gaan is het te hopen dat Cordelia ons nog lang getuige laat zijn van haar openhartige en ontwapenende kijk op de wereld.
