Boeken / Fictie

Dun laagje chroom

recensie: Erica Kennedy - Bling

Bling bling: synoniem voor dure, opzichtige juwelen. Voornamelijk gedragen door Afro-Amerikaanse hiphopartiesten. Bling: de titel van de debuutroman van Erica Kennedy over een jonge zangeres die de weg dreigt kwijt te raken in de glitter en glamour van de hiphopwereld.

De onschuldige, jonge zangeres Mimi, op zoek naar het grote succes, tekent een contract bij het populaire hiphoplabel Triple Large Entertainment en komt terecht in de wereld van de seks, drugs en rap. Omringd door schitterende diamanten hangers, gouden en platina tanden, grote Hummer’s, keurig gekapte cornrows, snuivende supermodellen en leugenachtige producers past Mimi zich al snel aan de nieuwe situatie aan. Nog voor haar eerste album is ze al helemaal onderdeel van de hiphopscène. En wij mogen daar volop van meegenieten.

Scratch the surface

~

Het boek is opgezet als een cd-album. De verschillende delen van het boek worden aangeduid met de titels Disc 1 tot en met Disc 5. En de hoofdstukken zijn allemaal van een Engelstalige songtitel voorzien. Maar naast deze vormgeving heeft het boek nog iets gemeen met de muziekwereld die er in beschreven wordt: oppervlakkigheid. De wereld, die in Bling beschreven wordt blinkt uit in oppervlakkigheid. Het gaat allemaal om geld en schone schijn. Er is nauwelijks iemand te bekennen die er andere ideeën op nahoudt. En misschien ook wel mede door het gebrek aan diepgang van de personages mist het gehele boek diepgang. Uiteindelijk heb ik door het lezen van dit boek voornamelijk mijn kennis op het gebied van persoonlijke verzorging uitgebreid. Het leek wel of de schrijfster voor dit boek door alle hippe kledingmerken gesponsord is.

Passages als deze kom je in elk hoofdstuk wel een keer tegen:

“Ze droeg schoenen die op Timberlandlaarzen leken, maar dan met punten en smalle houten hakjes eronder… Laag op haar smalle heupen hing een bruine ribbroek… Hoog op haar hoofd stond een Gucci-hoedje.”

“Mimi was te dronken om te merken dat haar tieten inderdaad uit haar Tom Ford voor Yves Saint Laurent Rive Gauche vielen.”

“Hij had een roze baggy broek aan, een zacht leren bomberjack dat speciaal voor hem ontworpen was door hiphopcouturier 5001 Flavors, ook in roze, en een wit t-shirt waarop in grote roze letters stond: ‘Jesus is my homeboy’. En om het allemaal af te maken hingen er twee roze diamanten dollartekens in zijn oren.”

De karakters van de personages worden niet beschreven aan de hand van hun innerlijke kenmerken, maar aan de hand van het merk kleding dat ze dragen, de grootte van hun diamanten kettingen en de kapper die ze bezoeken. Tenminste, dat zou je gaan denken als je Bling leest, maar helaas ben ik bang dat Erica Kennedy het niet zo bedoeld heeft. De karakterisering van de personages aan de hand van hun uiterlijke kenmerken zou zelfs nog een creatieve vondst zijn geweest. Ik ben echter bang dat Erica Kennedy die creativiteit ontbeert.

Ups and downs

~

Het verhaal van Mimi is er namelijk een van dertien in een dozijn. Jong meisje zoekt geluk in boze, harde wereld. Meisje wordt beschaamd in het vertrouwen in haar medemens. Ze raakt van het goede pad af en dreigt verkeerd terecht te komen. Maar op het laatste moment weet ze zich te herpakken en komt het toch nog goed. En zeker dat laatste viel me tegen. Het is zo’n typisch Amerikaans einde. End good, all good. Voor het verhaal was een ander einde boeiender geweest. Daarnaast is het ook niet geheel geloofwaardig. Want Mimi lijkt behoorlijk mee te gaan in de onpersoonlijke wereld van de nouveau riche, totdat ze plotsklaps het licht ziet en een heel andere weg inslaat. Door het gebrek aan inzicht in de persoonlijke ontwikkeling van de personages lijkt deze verschuiving meer een ad-hoc besluit dan een weloverwogen beslissing, die het leven van een jonge vrouw drastisch verandert.

Quick and dirty

Tussen de toetreding tot de scène en de uiteindelijke bezinning zit veel stoere hiphoppraat, met de nodige dosis seks en nog veel meer uiterlijk vertoon. Alles wordt op een snelle, luchtige wijze verteld. Wat dat betreft is Bling een prima afspiegeling van de geportretteerde wereld. Maar hoewel het boek dus lekker snel wegleest, blijf ik toch met het onbevredigde gevoel zitten dat het allemaal maar een flinterdun laagje chroom is over een verder lege huls. En hoewel de schone schijn voor 99 procent van de personages van het boek voldoende blijkt te zijn om een leuk leven te hebben, hoop ik dat een snel verhaaltje voor 99 procent van de lezers niet meteen een leuk boek oplevert. Want als je hier wel genoeg aan hebt, dan is het niet alleen met de hiphopscène inhoudelijk droef gesteld.