De kern nog steeds hetzelfde

Na het opstappen van de leden van het eerste uur, Danny Cash en Johnny Quaid, net na de tour van It Still Moves, leken de dagen voor My Morning Jacket geteld. Toch bleven de overgebleven leden van de band niet bij de pakken neer zitten en vonden ze na vele audities hun nieuwe metgezellen in toetsenist Bo Koster en gitarist Carl Broemel. Samen verlieten ze hun hometown Louisville en nestelden zich in het van de buitenwereld afgesloten Allaire, in de staat New York. De nieuwe leden brachten nieuwe geluiden en deels daardoor klinkt Z wat moderner dan zijn drie volwaardige voorgangers. De tijd van Nashville to Kentucky lijkt definitief voorbij. Daarentegen klinkt Z meer als de Chocolate and Ice EP, de korte plaat die zowel de naweeën van At Dawn in zich had als de vooraankondiging bleek van It Still Moves; mooie singer/songwriter, maar dan in een modern jasje.

Kosters toetsen

De lijn van de voorgaande platen valt echter in Z nauwelijks te herkennen in de openingssong Wortless Chorus. Kosters keys bepalen samen met een zich in de gedaante van een gemiddelde soulzanger gehulde James, mede door de uithalen aan het einde, de richting van de song. Ook de warme klanken, de interessante drums en de lome zang in It Beats 4 U ademen iets van het begin van de jaren ’70. Koster heeft ook een grote vinger in de vage pap van Into the Woods. Zijn dromerige en sferische geluiden op de achtergrond in Gideon laten de gedachten zelfs uitgaan naar Air. Net zoals dat gebeurt tijdens het einde van over het algemeen wat dubbele RockReggae-achtige Jamsessie Off the Record.

Verandering

Maar wie denkt dat My Morning Jacket sterk veranderd is, heeft het mis. De sound is al jaren voller en de band bestaat al tijden niet meer uit alleen Jim James. De desolate klassiekers, zoals I Will be There When you Die, hebben een tijdje geleden misschien plaats moeten maken voor wat meer poppier songs, maar dat is niet erg. Dat maakt My Morning Jacket, zeker gezien de covers op de Learning-platen, tot de coolste Singer/Songwriter-bands van dit moment. Ook James heeft de verandering al lang opgemerkt en geeft zelf een verklaring: ‘Hey, don’t you know how we started? We forget about love, but weren’t broken-hearted.’ In feite is My Morning Jacket nog steeds als een kat die om de benen van Neil Young rolt en is James nog steeds een briljante songschrijver. Neem voorbeelden als Dondante, Knot Comes Loose of een ander voorbeeld van Youngs invloed, What a Wonderful Man. ‘I knew for sure, what a wonderful man he was.’ Datzelfde zou je ook kunnen zeggen van My Morning Jacket en hun nieuwe plaat Z.