A History of Violence

In A History of Violence, de nieuwste film van de Canadese auteurcineast, is die gedaanteverwisseling aanwezig, maar toch anders. Tom Stall (Viggo Mortensen) woont in een huis met een wit hek in Nergenshuizen, heeft twee kinderen, is eigen baas en geniet van een geslaagd huwelijk. Maar als twee psychopaten hem en zijn medewerkers bedreigen, ontpopt deze all american huismus zich als een geroutineerd scherpschutter en vuistvechter. Is Tom wel echt Tom? Wat voor een restauranthouder berooft heden ten dage nog eigenhandig twee getrainde moordmachines van het leven?

Achterdocht

Dat het publiek Tom toch nog even het voordeel van de twijfel gunt, ligt aan Mortensens goudeerlijke kop en spel. Want de kijker voelt natuurlijk op z’n klompen aan dat er niets kan kloppen van Toms bescheiden ‘gewoon geluk gehad’. (De film zou trouwens knap saai zijn, als Tom toch gewoon een geluksvogel bleek. En wat zouden we dan moeten aanvangen met de titel?)

Tom Stall, tovenaarsleerling

Op eenzelfde manier houdt Cronenberg de spanning erin. Wat kan er nog gebeuren nadat Tom de twee boeven hardhandig de zaak uitjaagt? Maar dan introduceert de regisseur uit het niets nog een lijn, en dan nog een; telkens als tovenaarsleerling Tom uit een situatie ontsnapt met fysiek machtsvertoon, veroorzaakt hij een nieuw probleem. En dan heeft Stall ook nog problemen thuis, met een zoontje dat vaders gedrag imiteert op lijf en leden van de plaatselijke pestkop. Na negentig minuten is de film dan ook wel afgelopen, maar het verhaal geenszins: geweld lokt in A History of Violence altijd meer geweld uit. Een wat obligate boodschap misschien, maar wel interessant en spannend verpakt. Een hoogstaande spanningsboog dus, prima spel, en een ‘maatschappijkritische’ strekking. Als een puzzelstukje past A History of Violence in Cronenbergs reeds ontzagwekkende oeuvre.