Theater / Voorstelling

Intrigerend stikken

recensie: Theatergroep Sonja - Stikken

In voorheen het mooiste zaaltje van de Koninklijke Schouwburg speelt Stikken van Theatergroep Sonja. Voorheen, want het ongecultiveerde, charmante Paradijs op de zolder van de schouwburg is verbouwd tot een beschaafd theatertje met dito foyertje. Gelukkig is de voorstelling Stikken allerminst gecultiveerd en beschaafd.

~

De rauwe tekst van Anthony Neilson, scherp vertaald door Costiaan Mesu, is een heftige, herkenbare dialoog tussen twee geliefden doorsneden met scènes die flashback, fast forward of fantasie zouden kunnen zijn.

Er is een kind op komst, of was dat zo, of is het er al? Delen van de dialoog gaan over de beslissing over het al dan niet geboren laten worden van een kind. Eefje en Lukas, die een heftige relatie hebben met veel vreemdgaan aan beide zijden komen er niet uit. Het kind houden? De relatie houden? ‘Wat ik wil hangt af van wat jij wil’. De basis van elke verstikkende verhouding.

Gelukkig zijn ze in therapie geweest en als ze het echt niet meer weten doen ze het ‘papierding’; Voor- en nadelen opschrijven, ruzies uitvechten op een kladblok.

Troef

~

In weer andere scènes zien we een man die een vrouw vertelt hoe ze een hoer moet zijn, wat een hoer draagt, wat ze moet doen. Ranzige verhalen zijn het die uitdraaien op geweld en fantasieën over het plegen van gezamenlijke wreedheden jegens anderen. Tegen een simpel en doeltreffend decor van ondersteboven op elkaar gestapelde meubels worden we deelgenoot van een relatie die gruwelijk uit de hand loopt. Of is gelopen. Of zal lopen.

De vanzelfsprekende speelstijl van de beide acteurs, Anna Hermanns en Joost Dekker is de grootste troef in deze voorstelling. Geen effectbejag maar gewoon goed en puur spel. Met name Hermanns krijgt de kans om veel gezichten te laten zien.

Aan het einde wordt net als in een goede detective een hoop duidelijk, het kind komt er. Of toch niet? Of is het al geweest?

Stikken is een sterke voorstelling van een pril, veelbelovend gezelschap. Nog te zien op 25 en 26 april in de Koninklijke Schouwburg Den Haag.