Pornoster met een mening
Patty Diphusa is het hoofdpersonage in de gelijknamige columnverzameling van Pedro Almodóvar. Ze is een wereldberoemde pornoster die als een ware spraakwaterval haar rubriek in een Spaans tijdschrift weet te vullen. Openlijk vertelt ze over alle avonturen die ze meemaakt met de mannen die ze verleidt. Haar prooien variëren van een taxichauffeur die op Jack Nicholson lijkt, tot een rijkeluiszoon die ze maar meteen tot haar secretaris benoemt.
Patty is gewend aan onbeschoftheid en als iemand dan eens terughoudend en fijngevoelig tegen haar doet, raakt dat haar. Dit overkomt haar echter zelden. Wat haar eerder overkomt is de verkrachting door twee mannen die haar vervolgens in the middle of nowhere achterlaten. In plaats van in shock te zijn piekert Patty over hoe ze thuis moet komen. ‘Iedereen kent toch de vervoersproblemen in Madrid,’ stelt ze.
Even rust
De columns wisselen van grof naar ontroerend en van boeiend naar vermoeiend. Mooi is de kleine romance die opbloeit tussen haar en de taxichauffeur, die door een simpel cadeau het hart van Patty op hol doet slaan. Op dat moment leef je het meeste mee met deze pornoster. In sommige columns ratelt ze echter maar door over van alles en nog wat, waardoor je haar het liefst even op pauze wilt zetten – even rust.
De auteur noemt Patty Diphusa (patidifusa is Spaans voor verbijsterd) een van zijn favoriete personages ooit. Pedro Almodóvar is bekend geworden als regisseur van spraakmakende films als La mala educación en Hable con ella. Het tweede deel van het boek, ‘Andere ontboezemingen’, bestaat uit korte verhalen en persoonlijke columns van Almodóvar zelf. Hierin beschrijft hij onder andere zijn visie op zijn eigen films. Dit is vooral leuk voor mensen die zijn cinematografische werk kennen, omdat je een hoop te weten komt over het ontstaan van zijn films. Ten slotte geeft hij tips om een wereldberoemde cineast te worden.
Snuifje coke
Het is jammer dat er af en toe een flinke tijd tussen de columns van Patty zit. Ben je net volkomen geboeid geraakt door een verhaallijn, begint het volgende hoofdstuk doodleuk negen jaar later. Dan blijkt La Diphusa een ander persoon te zijn. Geen drugs meer, maar nog wel de drang om overal haar mening over te spuien. Helaas is Patty leuker als ze een snuifje coke genomen heeft. Zonder de drugs is ze vooral een bemoeial.
Een van de meest verhelderende columns is een dialoog tussen de hoofdpersoon en de auteur. Patty heeft veel vragen aan haar schepper en ze hoopt dat Almodóvar zich eindelijk eens blootgeeft. Het illustreert hoe onzeker en vol twijfel de internationale pornoster van binnen is.
Patty: ‘Heb ik een ideologie?’
Pedro: ‘Je houdt van neuken en wordt graag bewonderd.’
Patty: ‘Ik bedoel of ik socialist ben.’
Pedro: ‘Nee, maar je zou het niet erg vinden om het met Felipe González te doen.’
Patty: ‘Dus dan ben ik in zekere zin toch socialist. Want met Manuel Fraga, bijvoorbeeld, zou ik niet naar bed gaan, toch?’
Doordat het boek uit columns bestaat, is het lastig om in een ruk uit te lezen. In een snel leestempo kom je dan ook niet terecht, hoe toegankelijk het boek ook is. In de proloog vraagt Almodóvar om dit boek te lezen met hetzelfde gebrek aan pretentie als waarmee het geschreven is. Wie dat doet heeft een heerlijk tussendoortje in handen.
