Muziek / Achtergrond
special: Geslaagde afsluiting

Le Guess Who? Festival: dag 4

De laatste dag van Le Guess Who? verschilt van de andere dagen, doordat de muziek onderling minder verschilt. Een constanter niveau en een gelijkmatigere verdeling van stijlen zorgen voor een geslaagde afsluitende dag van een verrassend en onderhoudend festival.

In Tivoli de Helling opent het programma al om vier uur ’s middags. Amper bijgekomen van het late programma van zaterdag, stroomde de zaal meteen al goed vol. Vanaf de eerste tonen raakt de zaal in een vredige trance. In stilte en met volle aandacht luistert het publiek naar de melancholische klanken van de diverse artiesten.

Micah P. Hinson

Micah P. Hinson

Vredig
Tony Dekker (The Great Lake Swimmers) trapt in stijl af. De Canadees met zijn hese breekbare stem weet vanaf het allereerste moment de zaal te beroeren met zijn intieme nummers. Dat artiesten van Utrecht houden, is net zo logisch als dat ze van Sexbierum houden tijdens een optreden ter plekke. Maar Dekker lijkt zo op zijn gemak in De Helling, dat je hem meteen op zijn woord gelooft. En dat geloof heb je ook in zijn liedjes. Dit is muziek uit en voor het hart. Een warm en vredig gevoel verspreidt zich over de zaal.

Tijd om eens wat liedjes over triestheid en scheidingen de zaal in te slingeren. Met al die openstaande harten moet dat nu drie keer zo hard aankomen. En inderdaad: ook het tweede optreden (William Fitzsimmons) slaat direct via de oren van de luisteraar toe in het centrale zenuwstelsel. De man, die zich vandaag tot doel heeft gesteld de toehoorders ‘zo verdrietig mogelijk te maken’, gooit een hele bak ellende over het publiek heen. Scheidingen, rotte vader-zoonrelaties en zelfmoord komen aan bod. Maar Fitzsimmons is ondanks al die ellende een zeer humorvolle man. En door zijn komische opmerkingen tussen de nummers door, slaat het humeur van het publiek nooit zo ver door dat er massaal naar de Prozac gegrepen wordt.

South San Gabriel

South San Gabriel

Onnoemelijke liefde
Na de misère van het liefdesleven van Fitzsimmons, brengt muzikant nummer drie juist een ode aan zijn vrouw. Micah P. Hinson betuigt op het podium zijn onnoemelijke liefde voor zijn vrouw met gebruikmaking van zijn rafelige rauwe stem. Die is bij de hardere uithalen zo rauw en gebarsten, dat sommige oudere toehoorders hun heil elders gaan zoeken. De rest ontvangt deze atonale uithalen met een waarderend applaus.

Aansluitend doet South San Gabriel zijn opwachting. Zittend op een stoel en omringd door pedal steel, drums en toetsen (en sporadisch viool) stuurt hij zijn ingetogen folksongs de zaal in. Een rustig, maar zeer gedegen optreden is het gevolg. Een prima optreden dat de rustige vreedzame sfeer van muziek en luisteraars wederom onderstreept. Een ideale manier om een koude sombere zondagmiddag mee door te brengen.

Zelfstandig
In Tivoli Oudegracht staan vandaag slechts twee bands. De afsluiting van het festival heeft daardoor meer de sfeer van een standaard concert: een hoofd- en een voorprogramma. Dat voorprogramma is in dit geval Thus:Owls. Zangeres Erika Alexandersson is tevens de vrouw van de gitarist uit het hoofdprogramma. Zo sluit alles binnen Le Guess Who? uiteindelijk op elkaar aan. Dat Thus:Owls als voorprogramma fungeert, is desalniettemin niet direct logisch. Hier staat een band die prima op zichzelf kan opereren. De prachtige zang van Alexandersson, het gedreven gitaarspel, de klassieke pianoklanken en de ondersteunende bas zorgen voor een heerlijk muzikaal landschap. En daarmee ook wel weer een ideale introductie voor de hoofdact: Patrick Watson.

Thus:Owls

Thus:Owls

Over het optreden van Patrick Watson hoeft niet veel verteld te worden. Hij is gewoon goed. Zoals altijd zet hij een geweldige show neer. Ondanks het feit dat Watson op zaterdag tot in de kleine uurtjes op het festival is gespot en daar de nodige drankjes heeft genuttigd, staat zijn optreden als een huis. Hij heeft zaterdag genoten (‘Man, you got me very drunk last night. Don’t ever do that again!’) en doet dat nu weer. Dat zichtbare genieten is ook bij het publiek te bemerken. Watson houdt van Utrecht en Utrecht houdt van hem. Deze liefdesband is de ideale afsluiting van vier dagen gevarieerde muzikale uitingen.

Het waren vier volgeladen dagen met hoogte- en dieptepunten. Met hard en rauw geschreeuw en ingetogen subtiele zang. Met verhitte drum en strelend gitaarspel. Kortom: een festival dat veel te bieden heeft. Le Guess Who? heeft ook met haar dieptepunten (Evan Dando) een geslaagde derde editie afgeleverd. Op naar nummer vier!