Het boek voor de student?

Beau’s Handboek voor Studenten • Beau van Erven Dorens • Uitgeverij 521 • 155 bladzijden • ISBN 90 76927 68 5

Mores • Onno te Rijdt • Rainbow Pocket van Uitgeverij Muntinga • 250 bladzijden • ISBN 90 417 0437 X

Er zouden studentenboeken moeten zijn die je alles haarfijn uit de doeken doen, zodat je als volleerd student standaard overal een Academisch Kwartiertje toepast. Onlangs brachten twee uitgeverijen een boekje over het studentenleven uit. Mores, een roman van Onno te Rijdt, verscheen als Rainbowpocket (€8,-) en Beau van Erven Dorens schreef Beau’s Handboek voor Studenten (€12,50).

Beau’s boek

Op het schutblad van Beaus boek staat ‘Beau’s Handboek’ in zwarte letters, met daaronder ‘voor studenten’ in grijze. Het tekent de inhoud van het Handboek: het is voornamelijk een handboek van Beau zelf. Wat de student ermee moet, weet ik niet.

Beau geeft maar één nuttige tip: draag nooit witte sokken. Waarom zegt hij echter niet. Zijn andere tips variëren van ‘gedraag je zo crimineel mogelijk want tijdens je studententijd accepteren mensen dat van je’ tot ‘heb seks met zoveel mogelijk verschillende partners, want dit is de enige tijd dat je dat ongestraft kunt doen’. Als corpsbal kun je deze tips misschien waarderen, maar voor de beginnende of gewone student klinkt dit als hopeloos arrogant geouwehoer. De mooiste tip is wel dat je zo weinig mogelijk moet studeren. Beau weidt uit:

Studeer zo weinig mogelijk. Behalve als je een nerd bent, hebben cijfers geen enkele invloed tijdens je sollicitatie. Een goede babbel of een pukkelvrij gezicht is van groter belang dan cum laude afstuderen. Weinig studeren behoeft wel management. Het is het beste om meteen in je eerste jaar je propedeuse te halen. Het volgende jaar doe je een heel jaar niets behalve reizen, neuken en zuipen. Het derde jaar ga je weer vol aan de studie en het vierde jaar doe je weer een heel jaar niets. In het vijfde jaar als student maak je in een keer de laatste twee studiejaren af, met een uitloop van een zomer.

Weinig en veel

Studeer zo min mogelijk, maar zorg dat je wel in één jaar je propedeuse haalt. Dat lukte slechts 40 procent van de mensen bij mijn opleiding, een eenvoudige letterenstudie. Wat Beau voorstelt is niets doen, maar tussendoor toch heel hard werken. Doe het dan gewoon rustig aan in zes jaar en bral niet zo.

Beau vertelt verder korte verhaaltjes zonder ontknoping over schulden, excessief drankgebruik en meisjes die hij versiert. Het zijn anekdotes die leuk zijn om onder vrienden te vertellen wanneer je ze zelf beleefd hebt en flink dronken bent wanneer je ze vertelt. De lezer van dit boek is echter noch vriend van Beau, noch dronken (mag ik aannemen, want als je dronken bent kun je niet zo vlot meer lezen). En dus zijn al die verhaaltjes nietszeggend. Een van de weinige leuke delen van het boek bevat een aantal kopieën van sollicitatiebrieven van de heer Van Erven Dorens. Plus de afwijzende antwoorden.
Nutteloze tips en nietszeggende verhaaltjes, en dan ook nog dat tomeloze gebral dat alleen bij corpsstudenten past. Je kunt je eraan ergeren, maar het is beter dit soort gezever gewoon te negeren.

Beter boek

Van een heel ander allooi is de roman Mores van Onno te Rijdt. Ward van Rigteren is een eerstejaars student die ingewijd wordt in een klassieke studentenvereniging. Het corps dus. Hij doorstaat zijn ontgroening en verwerft zich een plekje in één van de populairste verenigingshuizen. Dit kan niet mis gaan. Ware het niet dat een van zijn huisgenoten, de ouderejaars bullebak Grodder, de pik op hem heeft. Door Grodder laat Van Rigteren zich opnaaien zich ’te profileren’, en wanneer hij dat eindelijk doet, pakt dat heel anders uit dan hij gedacht had.

Of ik nu niets doe of Grodder verraad, in beide gevallen word ik er slechter van.
In het eerste geval zou ik een hekel krijgen aan mezelf.
In het tweede zou mijn leven hier worden verstoord.
Judas, Brutus.

Mores zit verbazingwekkend knap in elkaar. Het boek velt geen oordeel over het reilen en zeilen van een studentencorps, wat heerlijk is. De meeste mensen menen namelijk dat je of absoluut vóór het corps bent, of er vierkant tegen. Dat er ook een middenweg is van neutraliteit bewijst Mores.

Mores leren

Maar niet alleen daarom is het een goed boek, het is ook nog eens een intelligent boek, dat meer is dan slechts een verhaaltje over zuipen, neuken en vrienden voor het leven. Thema’s als vasthouden aan tradities en prestatiedrang zijn subtiel met elkaar vervlochten en de ontknoping vindt pas plaats op de allerlaatste bladzijden, wanneer alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Van Rigteren is het doel dat hij zo ijverig nastreefde finaal voorbijgevlogen. Mores laat je achter met een echte kater, niet met zo’n opschepperige kijk-mij-nou-eens-stoer-zijn-met-mijn-gebroken-neus-kater die Van Erven Dorens in zijn boekje beschrijft. Lees Mores en laat het Handboek voor wat het is.