Hoe kleiner hoe liever

Aantrekkelijk aan het concert is, dat Eels veel variatie brengt door stevige en rustige nummers af te wisselen. En niet alleen verandert de dynamiek regelmatig, ook komen er veel verschillende stijlen voorbij, zoals rock, rhythm-and-blues, funk, blues, singer-songwriter en rock-‘n-roll. Het zijn toch vooral de intiemere songs die kunnen bekoren, omdat ze melodieuzer zijn en lieflijk overkomen. De hardere nummers kennen met partijen van drie slaggitaren toch vooral een zekere lompheid, ze doen denken aan een dichtgemetselde deuropening, zonder ruimtes en gaten.

Inderdaad is er bij de rocknummers geen speld tussen te krijgen. Dat geweld zorgt er wel voor dat een van de gitaren ontstemt. Dat zal zo de hele avond blijven. Je zou toch denken dat een goede gitarist met een nonchalante beweging in enkele seconden zijn snaren in de goede stemming kan terugbrengen, maar nee. Ook de zang van E is niet altijd even zuiver. Die is nooit zijn sterkste punt geweest, wat pijnlijk duidelijk wordt als hij het hogere register probeert te bereiken. Ook verzandt hij vaak op het eind van een zin. Zijn stem klinkt schorrer dan op de plaat.

Overweldigend

Hoogtepunt is het krachtige ‘Fresh Blood’ van het album Hombre Lobo, waarbij de zang van E wel overtuigt en hij het uitschreeuwt, alsof hij geraakt wordt door de donkerste krochten van zijn ziel. Het gaat vergezeld van een helse lichtshow, wat het geheel erg indrukwekkend maakt. De song kan rekenen op het grootste applaus van de avond. Wel versleten, maar verrassend door Eels opgepakt, is de cover ‘Summer in the City’ van The Lovin’ Spoonful, met een onverwachte syncope in de break. Overbodig, want uitgekauwd, is een uitvoering van ‘Summertime’ uit Porgy and Bess, dat ook nog eens een onbeholpen gitaarsolo meekrijgt.

Erg aardig is een versie van ‘Mr E’s Beautiful Blues’ dat de band verweeft met ‘Twist and Shout’ van The Beatles. Aardig en verrassend. Ook heel goed is het oorspronkelijk zoete ‘I Like Birds’ in het jasje van een uptempo punknummer. Zelfs E neemt zichzelf soms niet al te serieus. Beide songs komen van Daisies of the Galaxy.

Als afsluiting van het officiële gedeelte speelt Eels een gospelsoulspektakel met een heus vraag-en-antwoordspel. Tijdens het spelen loopt E het podium af, waarna de band nog maar eens flink aanzet. Het concert eindigt na enkele toegiften zoals het begon, met E solo op gitaar. En dat is toch het fijnst.