Geen overtuigend geheel

Twintig jaar geleden alweer, in 1991, begon het verhaal van Elbow. Het duurde echter nog tot 2001 voordat de eerste cd in de schappen lag. Op succes moest de band nog langer wachten. Ondanks dat de muziekpers al van meet af aan niet anders dan lovend over de band is, duurt het nog tot 2008 voordat de band ook de erkenning krijgt van een breder publiek. Met The Seldom Seen Kid, de band zijn vierde, krijgt Elbow eindelijk het succes dat het volgens velen verdient. Nu, drie jaar later, is het tijd voor een opvolger: Build a Rocket Boys!.

Geen verrassingen

Op de vijfde plaat van Elbow worden we qua sound niet verrast. De band uit Manchester blijft dicht bij zijn kracht en daarmee bij het geluid van de vorige vier cd’s. Emotioneel geladen, eigenzinnige nummers met slepende, monotone arrangementen. Perfect afgewerkte, krachtige muziek, met centraal de warme en altijd vriendelijke stem van frontman Garvey. Aan pakkende refreintjes ontbreekt het de band ook nooit. Elbow heeft een eigen, uniek geluid waaraan ze op de laatste productie wederom trouw blijven.

De kracht van Build a Rocket Boys! zit vooral in de eerste helft van de cd. Opener ‘The Birds’ is direct raak. Een muzikaal knappe track, waarin een onderhuidse spanning en een bijna chirurgische, muzikale perfectie langzaam een climax bereiken. Tweede track van het album is de eerste single ‘Lippy Kids’, een gevoelig nummer dat ondanks zijn zwaarmoedige karakter ontzettend goed in het gehoor ligt. De kracht waarmee Garvey de woorden ‘Build a rocket boys!’ zingt, gaat door merg en been. Ook het vlotste nummer van de cd ‘Neat little rows’ en ‘With Love’ zijn de moeite waard. Op deze laatste wordt een aantal zanglijnen geloopt, de vocalen worden op deze manier haast als instrument ingezet. Dit, in combinatie met verder vrij monotone en strakke klanken, geeft het nummer iets origineels. Het trucje herhalen de mannen van Elbow later met ‘Open Arms’.

Parels en tegenvallers

Halverwege de cd zijn de vlottere nummers op en zijn het de langzamere nummers die de boventoon voeren. Deze tracks overtuigen een stuk minder en zorgen ervoor dat de plaat uitgaat als een nachtkaars. Een halve cd blijf je enthousiast, daarna dwaal je af en verlang je terug naar de eerst helft. Als geheel kan Build a Rocket Boys! niet overtuigen zoals The Seldom Seen Kid dat wel kon. Het album heeft een aantal pareltjes, maar helaas ook te veel gemiddelde songs die niet boven het maaiveld uitsteken. Net als elke cd van Elbow is Build a Rocket Boys! de moeite waard. Alleen zo’n hit als de vorige productie zal het zeker niet worden.