Kwaliteit ontvouwt zich

No Witch is het derde album van de uit Seattle afkomstige The Cave Singers. In 2007 debuteerde het trio niet onverdienstelijk met Invitation Songs en twee jaar later volgde het eveneens evenwichtige Welcome Joy. En opnieuw heeft de band twee jaar nodig gehad om hun creativiteit tot uitdrukking te brengen. De jongens zijn geswitcht van platenmaatschappij Matador naar het Jagjaguwar-label dat garant staat voor kwaliteit.

Afpellen

De twaalf liedjes op No Witch passen prima in het folkrock-genre. De opbouw van de songs kenmerkt zich door terugkerende patronen; als die niet gaan irriteren en voelen als een bezwering, breekt de schoonheid pas echt door. No Witch is een album waar je steeds meer van gaat houden. Bij het afpellen van de verschillende lagen ontvouwt de diepte zich. Producer Randall Dunn begeleidde de muzikanten -gitarist Derek Fudesco, zanger Pete Quirk en drummer Marty Lund- van een akoestische band naar een elektrische. Dunn heeft zijn sporen verdiend met Black Mountain dat ook op het Jagjaguwar-label uitkomt.

Wind mee
In de huidige folkrock is het lastig om een vergelijking met Mumford & Sons te ontlopen. Deze formatie heeft met haar hits het pad geëffend voor een band als The Cave Singers. De overeenkomst tussen The Cave Singers en hun vakbroeders is het grootst in ‘Clever Creatures’.

In het openingsnummer ‘Gifts and the Raft’ vormen de vioolklanken de aantrekker voor de elektrische gitaar. Maar The Cave Singers beperken zich niet tot een versterkt geluid: in ‘Swim Club’ is er ruimte voor akoestische gitaar en viool. Psychedelische invloeden van de Rolling Stones ten tijde van Beggars Banquet zijn verwerkt in het fraaie ‘Outer Realms’. Het opzwepende ‘Black Leaf’, de eerste single van de cd, verraadt de invloed van producer Dunn en klinkt als labelgenoten Black Mountain. Met een beetje wind in de rug wordt No Witch de welverdiende doorbraak voor The Cave Singers.