Uitdagende luistertrip

Het is een plaat die wordt gekenmerkt door een waanzinnige brij van geluiden en stemmen. Met name de spoken-wordbijdragen van de legendarische Amerikaan Kain, die in de jaren zestig en zeventig al actief was met zijn rap/poetry, zijn overdonderend. Als een ware snakecharmer bezweert hij de luisteraar met zijn absurde woorden over “Mickey Mouse in an alley and kicking his royal derriere” (X-cuse Me! featuring Kain) en de kleur oranje (Molecule). Het is jammer dat de teksten van deze man niet op de site of in dat prachtige digipack te vinden zijn. Dat zou alles toch nog wel iets begrijpelijker maken. De vraag is echter in hoeverre begrip noodzakelijk is. Deze muziek moet je ondergaan, die moet je voelen.

Broeierig

Er is een cruciale rol weggelegd voor de Belgische turntablist Grazzhoppa. Samen met de bas van Vermeulen, de drums van Harry Arling (presenteerde vorig jaar samen met zijn broer Gerry een grote multimedia-spektakelshow) en de trompet van Bart Maris jaagt hij de luisteraar op en geeft hij de muziek aldoor een mysterieuze klank mee. Ik zou de muziek niet zozeer prettig noemen, eerder uitdagend. Dit is geen jazz voor op de achtergrond, dit is een continue broeierige luistertrip, waar ik in elk geval helemaal weg van ben.

Nanne Tepper

De tekst die Nanne Tepper over Electric Barbarian schreef in het cd-boekje is veelzeggend. Zelfs deze schrijver en columnist die menige, al dan niet poëtische, woorden wijdde aan muziek, kan niet de vinger leggen op deze plaat en noemt dit het probleem van de luisteraar. Ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Je moet je maar gewoon laten meeslepen met de waanzin die deze jongens voor ons hebben geconstrueerd. Dan komt het allemaal wel goed, als je maar niet in deze trip blijft hangen. Ik waarschuw je!