Niet alleen Opsporing verzocht

Na lang wikken en wegen (Bij De Geus zitten te veel allochtonen en de contactpersoon bij Podium is een vrouw!) kiest Yusef voor Nijgh & Van Ditmar om zijn verhalen uit te gaan geven. En Man zoekt vrouw om hem gelukkig te maken is daarvan het gevolg. Man zoekt vrouw is een verhalenbundel met trekjes van een roman. De verhalen staan allemaal los van elkaar, maar hebben de hoofdpersoon Yusef en zijn verloren liefde Najoua als terugkerend thema. En natuurlijk de Marokkaanse cultuur van Mercedes, borsten, Koran en leren jassen.

Homo

De verhalen gaan over Yusef en zijn zoektocht naar Najoua en de situaties waarin hem dat brengt. Naast deze zoektocht, die gepaard gaat met een behoorlijk aantal wisselende seksuele contacten, geeft ook het feit dat Yusef schrijver wil worden aanleiding voor menig afkeurende blik van zijn Marokkaanse vrienden en familie. Schrijven? Zoiets doet een gezonde Marokkaanse jongen niet. (De seksuele contacten ook niet, maar die houdt hij angstvallig geheim voor zijn familie: ze zouden hem niet begrijpen.) En dus wordt hij nog wel eens voor homo uitgemaakt. Iets wat een Moslim nou niet bepaald als een compliment ziet.

Luie Turken

Yusef is een Nederlandse Marokkaan die met enige verbazing kijkt naar de Marokkaanse Nederlander. Maar met nog meer verbazing naar die lelijke witte Nederlanders. Hij is een soort anomalie van beide culturen. Een bewoner van niemandsland tussen Cassablanca en Biddinghuizen. En juist deze verbazing levert leuk proza op. De manier waarop de stereotypen van zowel Marokkanen als Nederlanders door Yusef worden neergezet doet je menigmaal hardop lachen tijdens het lezen van de diverse verhalen. En vooral de Marokkanen moeten het bij die stereotypering ontgelden, maar Yusef zou geen Marokkaan zijn als niet ook de vrouwen er aan moesten geloven. En natuurlijk die verschrikkelijke, luie Turken.

Dubbel

Maar het is niet alleen grappig wat Yusef schrijft. Uit zijn zoektocht naar de onbereikbare liefde Najoua spreekt ook een stille melancholie. Zijn stereotiepe beschrijvingen laten je schuldig voelen vanwege je kortzichtigheid. Zijn gedichten zijn afwisselend ontroerend, absurd of Commodore64. Zijn verhalen zijn kort, lang, ontroerend, geil, leuk, onderhoudend, confronterend. Yusef heeft het allemaal in minder of meerdere mate in huis. Hoewel het niveau van de verschillende verhalen varieert van leuk tot geweldig wordt het ook nooit minder dan dat. Het wordt nooit saai of vervelend. Van het eerste tot het laatste verhaal is dit boekwerk onderhoudend. En dat is een hele kunst. Een debuut kan niet mooier.