Kinderfantasy voor jong en oud

te vergelijken. Auteurs C.S. Lewis en J.R.R. Tolkien waren niet alleen tijdgenoten, maar ook goede vrienden en lid van hetzelfde literaire genootschap The Inklings. Daarnaast gaan beide series over een fantasy-land. Nu ook een deel van The Chronicles of Narnia verfilmd is, ligt het voor de hand de verfilmingen te vergelijken.

C.S. Lewis baseerde The Lion, The Witch and the Wardrobe op gebeurtenissen uit zijn eigen leven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen er kinderen bij hem schuilen, die interesse hadden in zijn immense kledingkast. Voor hen schreef hij het tweede deel uit zijn Narnia reeks, die vertelt over de vier Pevensie kinderen, die London moeten ontvluchten en naar een professor worden gestuurd. Daar ontdekken ze achter in de kledingkast een magisch land, Narnia, dat geplaagd wordt door een ijzige koningin.

Ook voor volwassenen

Waar Lord of the Rings vooral volwassenen aanspreekt, zijn de zeven boeken van Narnia geschreven voor een jonger publiek. De boeken zijn aanzienlijk dunner en laten hierdoor meer aan de fantasie over. De film volgt het boek nauw, er hoefde weinig weggelaten te worden. Gelukkig weet regisseur Andrew Adamson (Shrek) de film ook uitdagend te maken voor volwassenen, waardoor de boeken uit The Chronicles of Narnia de kans krijgen ook in Nederland bij een breder publiek bekend te raken. In tegenstelling tot in Engeland, waar de boeken een grootschalige bekendheid genieten, worden ze hier nog maar door een klein publiek gelezen.

Jonge cast

Het is altijd spannend om te zien hoe een film het gaat doen als de hoofdrollen in handen zijn van een jonge, onbekende cast. De vier Pevensie kinderen, Peter, Susan, Edmund en Lucie worden echter erg goed vertolkt door de vier kersverse acteurs. Vooral de blonde en heldhaftige Peter kan bij het tienerpubliek veel fans gaan trekken. De heks uit de titel wordt gespeeld door Victor en Rolf muze Tilda Swinton, die in haar prachtige kostuums een perfecte ijskoningin neerzet. Ze is kil, meedogenloos en straalt ijs uit. De leeuw uit de titel komt geheel uit de computer, en is prachtig. Zijn stem wordt vertolkt door Liam Neeson.

Nergens groots

Hoe groots ook opgezet, Narnia wordt nergens een echt grootse film. Er wordt te weinig tijd genomen om al de nieuwe personages degelijk voor te stellen. Daarnaast wordt ook het verzonnen land te weinig in overzichtshots getoond, waardoor er geen binding ontstaat met het magische rijk, zoals dat met Middle Earth van Tolkien wel gebeurde. Ook is het compleet ongeloofwaardig dat vier toch wat sullige kinderen binnen een paar uur uitgroeien tot waardige krijgers. De scène met de kerstman is een waar dieptepunt.

Faun

Gelukkig heeft de film ook een aantal positieve aspecten. Alle special effects, van pratende bevers tot een rivier van ijs, zijn tot in de puntjes toe verzorgd. De bijrol van Mr. Tumnus (James McAvoy), een Faun, brengt de nodige humor met zich mee, en het slotgevecht -waar geen fantasyfilm meer zonder kan- is spannend, hoewel de uitslag bekend mag zijn.
Bovendien is er voor de jongere kijkers een voordeel: de film heeft in Nederland, als eerste ter wereld, een dubbele leeftijdskeuring gekregen. De film draait zowel in de originele versie, voor twaalf jaar en ouder, als in een nagesynchroniseerde versie, voor kinderen vanaf zes jaar.

De boeken van The Chronicles of Narnia zullen door deze film waarschijnlijk een grotere aanhang krijgen, en met nog meer films voor de boeg, is dat zeker handig. Disney heeft plannen om ook de andere zes boeken van C.S. Lewis te verfilmen; groot gelijk, want het is een goed verhaal. Ondanks de negatieve punten, is dit toch een blockbuster die makkelijk kan concurreren met andere hedendaagse kinderfantasy als Harry Potter.