Volwassen kinderfilm
Katherine Paterson laat hier in Nederland niet snel een belletje rinkelen. Haar kinderboek Bridge to Terabithia (1977) geniet vooral in Amerika grote bekendheid. Het is dan ook niet vreemd dat er hier niet reikhalzend werd uitgekeken naar de verfilming, zoals dat veel meer gebeurde met het ongeveer vergelijkbare Chronicles of Narnia. Toch is deze film veel meer dan een standaard fantasyfilm, de nadruk ligt namelijk juist niet op het fantasy-element.
Daarom is de trailer van Terabithia (een naam die bijna niet blijft hangen zo lastig) erg misleidend. De trailer doet het lijken alsof de film zich bijna helemaal afspeelt in het magische rijk van Terabithia – een plaats waar de twee jonge hoofdrolspelers terecht kunnen met al hun aardse problemen. Dat is echter niet het geval, het merendeel van de film richt zich juist op het leven van Jesse. En stiekem is Terabithia geen bijzondere nieuwe en magische wereld zoals Narnia dat wel was, maar komt het geheel uit de fantasie van Jesse en zijn vriendin Leslie.
Intense vriendschap
~
Het is vreemd dat de producenten er voor gekozen hebben om Terabithia te verkopen als fantasyverfilming, want de kracht van de film zit juist in het drama van het alledaagse leven van Jesse (Josh Hutcherson) en, in mindere mate, Leslie (AnnaSophia Robb).
De in zichzelf gekeerde Jesse wordt gepest op school, hij heeft vier zussen die hem het leven zuur maken en zijn vader – de enige man in zijn leven – ziet hem amper staan. Pas als Leslie in zijn leven verschijnt, wordt alles een beetje beter. Zij is een vrolijk, onbezorgd en lief meisje dat hem kennis laat maken met wat je fantasie voor je kan doen, en ze geeft hem iets nog belangrijker: intense vriendschap.
In de korte speelduur van de film, die maar bewijst dat niet alle boekverfilmingen ellenlang hoeven te duren, krijg je als kijker sympathie voor Jesse. Josh Hutcherson is een charismatische jonge acteur die eens niet blond haar en blauwe ogen heeft, maar het kan hebben van zijn talent. Maar het is vooral AnnaSophia Robb die met haar Leslie iedereen aan het lachen krijgt. Nieuwbakken regisseur Gabor Csupo (eerder werkzaam in de cartoonindustrie voor onder andere The Simpsons) wekt geen vals sentiment op, maar schetst een accuraat beeld van hoe kinderen in het leven staan. De volwassenen (onder andere Robert Patrick als Jesse’s vader en Zooey Deschanel als diens lerares) zijn ondergeschikt aan de kinderen – maar nergens wordt het kinderachtig; hooguit sentimenteel op sommige punten.
Insectenstrijders
~
Het koninkrijk Terabithia bevindt zich achter een rivier waar de kinderen met een touw overheen zwaaien. De CGI-beelden in Terabithia zijn fraai maar niet overdreven: verwacht geen centaurs of pratende leeuwen, maar eerder bescheiden schaduwmonsters en mooie insectenstrijders – wezens uit de fantasie van kinderen. Voor elk wezen in Terabithia is er een ‘aardse’ tegenpool. Op die manier kunnen Jesse en Leslie hun pestkoppen wel te lijf en leren ze hun problemen op een speelse manier aan te kunnen. Dat blijkt ook hard nodig als het noodlot uiteindelijk toeslaat.
Bridge to Terabithia is geen luchtige kinderfilm, en ook geen fantasyspektakel. Het is een eerlijke film met ’toevallig’ wat bijzondere elementen er in. Laat de trailer je dus niet misleiden, maar vorm gewoon je eigen beeld, en je eigen Terabithia.
