Muziek / Album

Goede liedjes goed behandeld

recensie: Little Annie & Paul Wallfisch - When Good Things Happen to Bad Pianos

Het maken van een album vol covers is altijd een gewaagde operatie. Zeker als je een aantal nummers opneemt die iedere muziekliefhebber direct associeert met artiesten van wereldfaam. Little Annie en Paul Wallfisch begeven zich op dat gladde ijs! Denk aan nummers als Private Dancer, Yesterday When I Was Young en I Still Haven’t Found What I’m Looking for. Dat zijn songs die voor de eeuwigheid verbonden lijken met respectievelijk Tina Turner, Charles Aznavour en U2. Toch weet het duo deze en de andere liedjes een eigen signatuur mee te geven. Voornamelijk door ze gewoonweg stevig onder handen te nemen. Hiernaast weten Little Annie & Paul Wallfisch de door hen gekozen liedjes ook nog eens tot een smaakvol en coherent album samen te smeden.

Little Annie en Paul Wallfisch spelen niet voor het eerst samen. Hun eerste samenwerking dateert al van 2001, toen ze samen een optreden gaven waarbij de fameuze Dr. John op de eerste rij in het publiek zat. Dr. John vroeg Little Annie direct mee voor een avondje uit. Een grote eer, daar zij Dr. John als een van haar inspirators ziet.

Little Annie, die eigenlijk Annie Bendez heet, is een echte duizendpoot. Ze is ook actief als schilderes, schrijfster, danseres, spoken word-artieste en actrice, en werkt regelmatig onder de artiestennaam Annie Anxiety. Ze speelde reeds op haar 16de in een punkgroep, Annie & The Asexuals. Haar vorige album Songs from the Coalmine Canary werd geproduceerd door Antony, van Antony and the Johnsons, en herbergt het door een Levi’s-reclame gebruikte Strange Love. Dit nummer heeft Little Annie de nodige bekendheid gebracht. Strange Love won een prijs in de categorie ‘Best use of music in advertising’ op het filmfestival in Cannes in 2006.

Nachtclub

~

Little Annie weet met When Good Things Happen to Bad Pianos de sfeer neer te zetten van een nachtclub. Haar stem is donker en doet denken aan die van Marianne Faithfull ten tijde van Broken English, al ‘kraakt’ ze iets minder en blijft de sfeer uitnodigend en warm. De stem wordt in de meeste songs gedragen door het (honky tonk) pianogeluid van Paul Wallfisch. Het is niet enige instrument dat de begeleiding siert. Hier en daar wordt subtiel een trompet toegevoegd. Elders waart een via synthesizer voortgebrachte zingende zaag rond. Die synthesizer verlicht overigens meerdere songs op subtiele wijze. Alles is met gevoel voor smaak gedaan. Het genre dat bekend staat als ’torch songs’, heeft er een uitstekende exponent bij gekregen.

Bezield project

Met dit gewaagde coverproject, waarbij het duo zelfs een platgecoverde song als If You Go Away (beter bekend als Ne Me Quitte Pas van Jacques Brel) overeind weet te houden én naar zich toe weet te trekken, dwingen Little Annie en Paul Wallfisch dan ook zeker respect af. Het door Charles Aznavour geschreven Yesterday When I Was Young krijgt een ‘nachtclub-behandeling’. I Still Haven’t Found What I’m Looking for wordt omgebouwd tot een ballad en ook het door Mark Knopfler voor Tina Turner geschreven Private Dancer wordt grondig onder handen genomen door het duo. Ook deze wereldsong blijft overigens stevig overeind.

We hebben hier te maken hebben met een plaat met een ziel. Een plaat die zich pas blootgeeft na flink wat draaibeurten. Het achteloze gevoel van de zoveelste coverplaat verdwijnt en geeft het duo een stevige plek in je muziekgeheugen. Na dit positieve oordeel toch nog een minpuntje: de afsluiter van het album, All I Want for Christmas. Een kerstnummer is niet in ieder jaargetijde even lekker ‘draaibaar’ natuurlijk. Maar gezien de kwaliteit van de rest van het album kun je dat gemakkelijk voor lief nemen. Op kerstavond, bij kaarslicht, is dit album, met een opener als It Was a Very Good Year en de afsluiter in kerstsfeer natuurlijk juist weer extra sfeervol!