Film / Films

Grote verhalen

recensie: Big Fish

Regisseur Tim Burton staat bekend om zijn excentrieke stijl en fantasievolle films. Edward Scissorhands, Beetlejuice en Sleepy Hollow: ze zijn allemaal eigenzinnig en stijlvol. Maar na Planet of the Apes uit 2001 vroegen zelfs Burtons trouwste fans zich af wat de man aan het doen was. Vol verwachting werd er dan ook uitgekeken naar Burtons volgende project: Big Fish. Dit fantasievolle drama is niet alleen qua genre het compleet tegenovergestelde van Planet of the Apes, maar laat ook zien dat Burton nog steeds een van de beste en meest stijlvolle regisseurs is van dit moment.

~

“Wie wil je dat ik ben?” vraagt Edward Bloom aan zijn zoon. “Jezelf”, antwoordt deze. Helaas is dat iets wat Edward Bloom niet kan. Zijn hele leven heeft hij zich verschuild achter de meest fantastische verhalen over zijn verleden. Er was een tijd dat zijn zoon Will hem geloofde, maar die is nu voorbij: Will is volwassen als hij erachter komt dat hij zijn eigen vader eigenlijk helemaal niet kent. Vier jaar lang praten de twee niet met elkaar, tot Will op het punt staat zelf vader te worden en hoort dat Edward op sterven ligt. Het betekent voor Will de laatste kans om zijn eigen vader te leren kennen.

Weerwolven

Tim Burton zou Tim Burton niet zijn als hij van Big Fish geen betoverende film had gemaakt. Het is hem gelukt zijn eigen herkenbare stempel op de film te drukken, zonder daarmee te excentriek te worden. Naast verwikkelingen tussen vader en zoon zit de film boordevol fantasievolle flashbacks over het leven van Edward Bloom. Of liever gezegd: de verhalen van Edward Bloom. Want echt waarschijnlijk is het niet dat de man in zijn leven heeft opgetrokken met reuzen, circusartiesten, weerwolven en Siamese tweelingen uit China.

~


Het mooie van Big Fish, gebaseerd op het gelijknamige boek van Daniel Wallace, is dat je na een tijdje echt gelooft dat de oude Edward Bloom alles heeft meegemaakt wat hij zegt, ook al weet je dat het onmogelijk allemaal waar kan zijn. Bovendien duurt het niet lang of ook jij wordt betoverd door de wereld van Bloom. Dit is naast de prachtige decors en boeiende personages vooral te danken aan de cast. Naast Albert Finney als de oude koppige en Ewan McGregor als de jonge charmante Edward Bloom zien we onder andere Billy Crudup, Jessica Lange, Steve Buscemi en Danny De Vito. Traditiegetrouw krijgt ook Burtons liefje een rol: Helena Bonham Carter neemt deze keer zelfs een dubbelrol voor haar rekening.

Brok

Big Fish is een van die films die je het ene moment verschrikkelijk kan laten lachen, en het volgende moment een brok in je keel bezorgt. Humor en drama, fantasie en realiteit, man en mythe: Big Fish heeft het allemaal. Het is een humoristisch sprookje geworden, maar tegelijkertijd ook een realistisch drama over een vader en een zoon die elkaar op het laatste moment pas echt leren kennen en bovendien waarderen. Dankzij de goede cast en Burtons unieke stijl is Big Fish een prachtige film geworden die je niet snel zult vergeten.