Muziek / Album

Net niet boven het maaiveld

recensie: John F. Klaver Band - Wheels in Motion

Wheels in Motion is een album van een band die de Dutch Blues Foundation vorig jaar uitriep tot ‘bluesbelofte van het jaar’. Daarnaast was de tweede cd van John F. Klaver Band het ‘beste album’.

Als je album in de prijzen valt, neemt de druk logischerwijze toe. Als je vervolgens in de ogen van de dezelfde jury de kwaliteit vasthoudt en opnieuw behangen wordt met goud, moet de rest van de blueswereld toch wakker worden. Maar de blues is een muzieksoort met een beperkte aanhang: optredens vinden niet plaats op grote podia, maar in clubs. Slechts een enkele keer wordt een bluesplaat een hit.

Lovende woorden
Voor John F. Klaver Band is het -als Nederlandse bluesformatie- een extra uitdaging om door te breken. Toch drongen ze tijdens de ‘Internationale Blues Challenge’ in Memphis door tot de halve finale. Niet slecht voor een band uit ons kikkerlandje. De blues van John F. Klaver Band klinkt lekker vet en stevig. Dit leverde lovende woorden op van collega’s als Matt Schofield.

Op Wheels in Motion zijn er gastrollen voor Big Pete, die in 2011 werd uitgeroepen tot beste bluesharpist, Evan Jenkins uit de band van Matt Schofield en Rob Mostert. Oude bekenden voor wie thuis is in het bluesgenre. Alle ingrediënten zijn aanwezig om van dit album van John F. Klaver een topper te maken. De drive waarmee de band muziek maakt heeft een hoge intensiteit en ze zetten een goede groove neer.

Als zand tussen de vingers
Nu kunnen alle voortekenen nog zo goed zijn en de lof groot: het beleven van muziek blijft aan smaak verbonden. Het gitaarspel van John F. Klaver heeft een heerlijke indringendheid. De hammond van Bob Fridzema kan niemand ontgaan. De ritmesectie met Iris Sigtermans op bas en Eric Dillisse op drums staat in dienst van de liedjes die bijna allen door Klaver geschreven zijn. Maar het eerste rustpunt ‘Moment for Two’ komt wat laat, namelijk net voordat de vermoeidheid bij de luisteraar toeslaat. Een fijne ballad, maar niet opvallend. En dat euvel treffen we op bijna alle twaalf nummers aan. Het klinkt wel lekker maar trekt eenvoudigweg aan je voorbij.

Als geheel is het een hecht album maar onderling glippen de composities als zand tussen de vingers door. Ook de twee covers van Matt Schofield en het slotnummer ‘Give It Up’ van Amos Lee vallen niet op tussen de Klaver-composities. John F. Klaver Band heeft met Wheels in Motion een goed draaibaar album gemaakt dat net niet boven het maaiveld uitsteekt.