Tweetakt, 24 maart

Zondag, rustdag. Velen lijken dit ter harte hebben genomen tijdens de derde dag van het Tweetaktfestival, want de toestroom naar het festival terrein liet vandaag te wensen over. Of zou het aan de snijdende kou gelegen hebben?

Vrijdag |Zaterdag| Maandag | Interview

Gelukkig hadden niet alle voorstellingen te kampen met een teleurstellende opkomst. Zo zat theater De Kikker lekker vol tijdens de voorstelling Engel met vieze voeten van Theater Sonnevanck. Deze bewerking van het beroemde kinderboek Heidi heeft veel te bieden voor zowel jong als oud.

Een muzikaal sprookje zonder K3

In een muzikale voorstelling vol geluidseffecten en met goed gedoseerde zang wordt in een flexibel decor het verhaal uit de doeken gedaan van het weesmeisje Heidi, dat door haar zelfzuchtige tante steeds ergens anders gedropt wordt. Eerst bij de haar onbekende norse opa en dan als speelbal van een gehandicapt meisje. Heidi heeft het niet makkelijk, maar de zichzelf wegcijferende jongedame slaat zich er moedig doorheen. Er kan veel gelachen worden, maar er is ook plaats voor een enkel meeslepend droevig moment (zoals het huilende meisje achter me kan beamen). Een heerlijke opening van deze zondagse festivaldag. Een aanrader voor kinderen én ouders.

Nog zo’n aanrader is Listen to the silence van de Zonzo Compagnie, waarin een pianist en een acteur je meenemen naar de wereld van componist John Cage. De ene helft van het publiek komt terecht in een soort geluidenlaboratorium en de andere helft in een ruimte met een piano. Gescheiden door een tussenscherm beleven beide delen van het publiek dezelfde voorstelling vanuit een ander perspectief. In deze interactieve voorstelling mogen de kinderen uit het publiek pingpongballetjes op de pianosnaren gooien, rondlopen met ouderwetse transistorradio’s en plastic flessen verfrommelen. Het geheel vormt een prachtig voorbeeld van de universele taal van muziek en geluid. Cage mag bij de jeugd dan wel niet zo’n commercieel succes zijn als K3, maar het spreekt ze wel degelijk aan. Ook zonder maf hondje.

Sprinkhanen, paarden en tasjes

Langzaam wordt het kouder en donkerder op het festivalterrein. Tijd voor wat huiveringwekkende horror die het daglicht niet kan verdragen. De voorstelling Horror van Anneke Sluiters komt op een uitgelezen moment. De rillingen van de kou tijdens het wachten buiten de speeltent kunnen binnen vervangen worden door rillingen van huiver. De toeschouwers zijn gewaarschuwd: ‘Het betreden van de horrortent geschiedt op eigen risico.’ Gelukkig wordt de soep niet zo heet gegeten als hij opgediend wordt. De voorstelling wordt met de nodige knipoog gepresenteerd. En ook al vloeit het bloed rijkelijk en zal niet iedereen levend de tent verlaten, de presentatie zorgt voor genoeg luchtigheid om te voorkomen dat de toeschouwers gillend wegrennen. Vooral de toegift blijkt voor sommigen (vooral moeders) het angstigste moment op te leveren: na afloop krijgt het publiek gedroogde sprinkhanen aangeboden als snack. Eet smakelijk! (Tip: gebruik wat poedersuiker voor een smakelijker resultaat.)

Met een gevulde maag begeven we ons vervolgens naar het afsluitende optreden van deze avond: Tessa Rose Jackson. Deze muzikale alleskunner – ze schrijft, componeert, arrangeert, produceert en speelt de meeste instrumenten op haar album zelf – is momenteel met haar single ‘All The King’s Horses’ aan een opmars bezig in de Nederlandse hitlijsten. En precies met dat nummer opent ze haar optreden in de Muziekcaseta deze avond. Niet gehinderd door het spaarzaam toegestroomde publiek brengt ze haar bijna even zo spaarzaam uitgevoerde repertoire ten gehore. Haar debuutalbum moet nog uitkomen, maar dat weerhoudt haar er niet van langer door te spelen dan de beoogde vijfenveertig minuten. Weinig publiek, nog geen album uit, maar een inzet die een gevuld Tivoli en vijf albums rechtvaardigt.

Inzet alleen is misschien het halve werk, maar leuke liedjes, goede vocalen en een lekkere band maken het  af. Tessa Rose Jackson voldoet aan al deze eisen. Dus alle mensen (en dat waren er nogal wat vanavond) die haar op Tweetakt hebben gemist: gaat dat zien! Bijvoorbeeld bij haar albumpresentatie in Paradiso, 8 april. Dan heb je helaas geen kans meer op de primeur van de ‘Tessa Rose Jackson-tasjes’. Die eer viel te beurt aan het Tweetakt festival. Heerlijk als een beginnend artiest zo blij kan worden van een stuk stof waarin je je dagelijkse boodschappen kunt vervoeren. Met een nieuw, jeugdig elan verlaten we het festivalterrein en werpen we ons in de donkere Utrechtse nacht.