Meeslepend als een goede roman

Within Temptation werd in 1996 opgericht door Robert Westerholt en Sharon den Adel. Hun samenwerking leidde in 1997 tot het debuutalbum Enter. Na een optreden op Dynamo Open Air begon het succes van de band pas echt te komen. In heel Europa stond de band op podia en binnen de gothic-scene had ze snel een uitstekende reputatie opgebouwd. Het echte succes van de groep kwam in 2000 met de release van het album Mother Earth. Zowel de single Ice Queen als de titelsong Mother Earth werden internationale hits en Within Temptation was in een klap bekend bij het grote publiek.

Verlopen liedjes oppoetsen

Even dreigde het echter helemaal mis te gaan. Toen de band druk bezig was om over de hele wereld te touren en Mother Earth in verschillende landen aan de man te brengen, werd in Nederland de single Running Up That Hill uitgebracht. Deze lauwe Kate Bush-cover was volgens mij meer bedoeld om het Nederlandse publiek van de broodnodige nieuwe muziek te voorzien, maar was muzikaal verre van briljant en al helemaal niet vernieuwend. De angst overheerste dat Within Temptation haar herkenbare geluid zou gaan gebruiken om allerlei verlopen liedjes op te gaan poetsen en in te gaan op de wens van het grote publiek.

IJzersterke combinatie

Deze vrees is met het verschijnen van de single Stand My Ground en het album The Silent Force voorgoed verdwenen. Met behulp van producent Daniel Gibson en een symfonisch orkest heeft de band vier jaar optreden goed benut om haar zo kenmerkende eigen geluid meer diepgang gegeven. Zigzagde Mother Earth nog tussen melodie en stevige gitaren, op The Silent Force worden beide klanken ijzersterk gecombineerd. Een goed voorbeeld hiervan is het bombastische Angels. Rustige songs als Somewhere, waarin de stem van Den Andel duidelijk dominant is, worden prettig afgewisseld met typische Within Temptation-nummers als See Who I Am. De muziek maakt door deze combinatie een erg volwassen indruk. Mother Earth verveelt me na vier jaar nog steeds niet, maar ik denk dat The Silent Force zeker een even lange houdbaarheidsdatum heeft.

Een goede verhalenverteller

Een nadeel vind ik wel dat het album in drie verschillende versies uitkomt. De basisversie is slechts drie kwartier lang, terwijl een speciale (duurdere) editie van bonustracks is voorzien. Ook is de eerste single Stand My Ground is in twee versies verschenen, met wederom veel bonustracks. Na vier jaar vind ik een album met tien songs wel een magere oogst en was het misschien beter geweest om alle bonustracks gewoon op het reguliere album te zetten. Maar die tien songs zijn dan wel subliem en het album heeft op mij een waanzinnig goede indruk achter gelaten. Zonder uitzondering geldt dat de nummers je meeslepen als een goede roman. Within Temptation is eigenlijk net een goede verhalenverteller: je kan er nooit genoeg van krijgen.