Film / Films

De dood in een opbeurend realistisch sprookje

recensie: The Curious Case of Benjamin Button

‘Het leven zou zoveel leuker zijn als we geboren werden als tachtiger en langzamerhand de achttien bereikten’, schreef Mark Twain. ‘Is dat wel zo?’, zo vroeg F. Scott Fitzgerald zich af. Hij bedacht een kort verhaal over een man die het leven verkeerd om beleeft. Ook in de filmversie is de aandoening geen pretje.

~

De kern van The Curious Case of Benjamin Button is de liefdesgeschiedenis tussen Benjamin Button (Brad Pitt) en Daisy (Cate Blanchett). De geliefden moeten het grootste deel van hun leven een lastig leeftijdverschil overbruggen. De film begint als Daisy op sterven ligt in een ziekenhuis in New Orleans, terwijl er buiten een storm opsteekt.

Geheimzinnig dagboek

In de raamvertelling leest Caroline (Julia Ormond) het dagboek van Benjamin Button, dat haar moeder in haar ziekenhuiskamer tevoorschijn tovert. ‘I was born under unusual circumstances‘, luidt de eerste zin. Daar is geen woord van gelogen. Een klokkenmaker maakt een stationsklok waarvan de wijzers de verkeerde kant opdraaien. In een ander deel van de stad wordt een jongetje geboren met het gezicht van een hoogbejaarde. Zijn vader dumpt hem in een bejaardenhuis, waar deze Benjamin er met het klimmen der jaren verrassend veel beter uit gaat zien.

~

Het uitgangspunt is de sterkste troef van de film. Je kunt je met gemak voorstellen dat het verhaal verzandt in sentiment, of niet verder komt dan de intrigerende premisse. Gelukkig is de regie in de handen van David Fincher. Kleine visuele grapjes verraden de hand van de man die eerder een onbenoemd gelaten metropool eruit liet zien als een oord uit de hel in Se7en en die verborgen boodschapppen in Fight Club monteerde. Van The Curious Case of Benjamin Button maakt Fincher een sfeervol realistisch sprookje, uitgevoerd in warme bruintinten. Het verhaal van de klokkenmaker komt in beeld als een oud, bekrast filmpje. Een ander voorbeeld: één van Benjamins medebewoners in het bejaardentehuis werd zeven keer door de bliksem getroffen. Zeven keer laten komische zwart-wit flashbacks zien hoe dat kon gebeuren.

Bejaarde Brad

Maar echt verbazingwekkend zijn natuurlijk de special effects, die het mogelijk maken dat zowel een baby als een bejaarde op Brad Pitt lijken. Als hij een twintiger speelt, ziet Pitt (45) er weer net zo strak uit als toen hij doorbrak met Thelma & Louise. Pitt draagt de film, en steelt de show met zijn charme. Al eerder liet hij in Babel zien dat hij een mooi koppel vormt met Blanchett. Opnieuw weet hun liefdesgeschiedenis te ontroeren.

~

The Curious Case of Benjamin Button is genomineerd voor dertien Oscars, waarvan er ongetwijfeld een flink aantal verzilverd gaan worden. Kritische stemmen zouden de film wat te oppervlakkig en breed uitgesponnen kunnen noemen. Daar staat tegenover dat het Fincher gelukt is om een zwaar onderwerp – de dood – te verpakken in een verhaal dat zowel filosofisch als opbeurend is. Daarbij heeft hij voor eens en voor altijd antwoord gegeven op de vraag die Fitzgerald zichzelf stelde. Uiteindelijk doet het er niet zoveel toe in welke volgorde je het leven leeft. De losse momenten, dáár gaat het om.