Film / Films

Videotapes op een schijfje

recensie: Editie oktober 2003

Het is zo jammer dat sommige dvd-makers nog steeds denken dat een schijfje niet veel meer is dan een platte en ronde videoband. Er worden nog steeds dvd’s op de markt gebracht waarop alleen de film staat. En dat terwijl andere dvd’s vol staan met leerzaam audiocommentaar, lachwekkende bloopers, diepzinnige documentaires en andere leuke extra’s. Een dvd met ‘niks’ erop kan haast niet meer. Langzaamaan dringt dat ook tot distributeurs door. Er duiken steeds vaker trailers, featurettes en behind the scenes op. Het gaat de goede kant op. Als nu de kwaliteit van het gebodene ook nog beter wordt, kunnen we met gerust hart een punt zetten achter deze rubriek: videotapes op een schijfje.

The Hours (RCV)

~

Een fascinerende, complexe film met drie overdonderende actrices in drie even ontroerende verhaallijnen. The Hours is gebaseerd op het gelijknamige, bekroonde boek van Michael Cunningham dat de levens van drie vrouwen belicht aan de hand van Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. In de jaren twintig zien we hoe Woolf (een onherkenbare Nicole Kidman) worstelt met haar saaie leven en haar nieuwe roman, in de jaren vijftig volgen we Julianne Moore, een huisvrouw die zich probeert los te trekken van haar bekrompen omgeving en rond de millenniumwisseling loopt het leven van Clarissa Dalloway (Meryl Streep) parallel met dat van haar naamgenoot uit het boek.

De ongetwijfeld vele verwijzingen naar het leven en werk van Virginia Woolf zijn mij grotendeels ontgaan, en de dvd-uitgave van de film was een perfecte gelegenheid geweest alle feiten uitgebreid te belichten. Maar dat er alleen een trailer te vinden is op deze dvd is tegelijk jammer en toepasselijk, want een film die zo doordrenkt is van literatuur nodigt je uit om je televisie eens uit te zetten en een bibliotheek of boekhandel binnen te stappen voor drie boeken: Cunninghams roman, een biografie van Woolf en natuurlijk Mrs. Dalloway.

Narc (Bridge Entertainment)

~

Eindelijk weer eens een politiefilm die het niet moet hebben van agenten die verzuchten “too old for this job” te zijn, lachwekkende criminelen of wereldwijde misdaadkartels. Narc is een grimmige, realistische film die wat verhaal en sfeer betreft eerder thuishoort in de jaren 70, maar door de manier van filmen zeer modern overkomt. Het verhaal gaat over Nick Tellis, indrukwekkend gespeeld door Jason Patric (waarom zien we deze topacteur niet vaker in films?), die de moord op een jonge undercoveragent op moet lossen. Hij wordt gekoppeld aan diens partner, Henry Oak (opnieuw een prima rol van Ray Liotta), die meer weet van de zaak dan hij op het eerste gezicht laat merken. Narc blijft spannend tot het einde, en verdient het door een groot publiek gezien te worden.

Helaas zullen de extra’s weinig liefhebbers over de streep trekken, want de “interviews” met de drie hoofdrolspelers (ook rapper Busta Rhymes doet mee), regisseur Joe Carnahan en producent Tom Cruise (groot vermeld op de hoes) dragen weinig bij aan de kwaliteit van de film. Gelukkig is Narc overal verkrijgbaar en niet duur, dus kopen die schijf!

Spider (Dutch Filmworks)

~

David Cronenberg, regisseur van klassiekers als Videodrome, The Fly, Crash en eXistenZ, levert met Spider een deprimerende film af die qua sfeer en impact nog het meest doet denken aan zijn meesterwerk Dead Ringers uit 1988. Ging die film over een uit de hand gelopen driehoeksverhouding tussen een gyneacologentweeling en hun wederzijdse vriendin, Spider graaft diep in de psyche van de schizofrene man die vroeger Spider werd genoemd en nu door het leven gaat als Dennis Clegg. In de Londense achterbuurt waar hij ooit opgroeide beleeft hij de ene flashback na de andere en komen we stapje voor stapje achter de traumatische gebeurtenissen uit zijn jeugd.

Het mooie en tegelijk verwarrende aan Spider is dat Spider-het-personage helemaal geen betrouwbare verteller is; hij herinnert zich dingen die hij logisch gezien helemaal niet meegemaakt zou kunnen hebben, en de flashbacks lijken gaandeweg meer op koortsdromen dan echte herinneringen. Spider is een film die je makkelijk een paar keer achter elkaar kunt zien, want bij elke kijkbeurt zal de betekenis weer wat veranderen.

Little Buddha (Dutch Filmworks)

~

Een van de eerste voorbeelden van een grote regisseur (Bertolucci) die flirt met het boeddhisme. Later zouden Oliver Stone (Heaven & Earth), Martin Scorsese (Kundun) en Jean-Jaqcues Annaud (Seven Years in Tibet) volgen. Little Buddha vertelt als enige van de genoemde films ook daadwerkelijk het verhaal van prins Siddhartha (een bijna onherkenbare Keanu Reeves), die uiteindelijk de Boeddha zou worden. Helaas legt Bertolucci hierbij de nadruk op de wonderbaarlijke kanten van het verhaal, waardoor Siddhartha’s verlichting vooral lijkt op een sprookje. Gelukkig is de hedendaagse raamvertelling waarbinnen Siddhartha’s verhaal wordt verteld een stuk beter te pruimen: hierin krijgen de negenjarige Jesse uit Seattle en zijn ouders te horen dat de jongen wel eens de reïncarnatie van een oude Boeddhistische meester zou kunnen zijn.

Van de rijke production design en Vittorio Storaro’s meesterlijke camerawerk blijft op deze dvd helaas weinig heel: hoewel de film in breedbeeld op de schijf staat, lijkt het wel alsof er een slechte DivX-kopie van het internet is gehaald en daarvan de dvd’s zijn geperst. Het is nog net geen VHS, maar het beeld bevat veel te weinig detail en contrast en de pixels vliegen je door de slechte compressie om de oren. Een ware teleurstelling.

The Scarlet Pimpernel (Dutch Filmworks)

~

Zorro, maar dan in de achttiende eeuw en in het Frankrijk van net na de revolutie, zo kun je The Scarlet Pimpernel het beste omschrijven. De Pimpernel redt veroordeelde aristocraten van de guillotine en smeedt een plan om kroonprins Louis uit de kerkers te bevrijden. In het dagelijks leven is de Pimpernel echter de ongelofelijke dandy Bakely, een Britse baron die zijn oog laat vallen op de schone actrice Marguerite. Marguerite heeft echter ook banden met de burgerpolitiechef Chauvelin, en wanneer Bakely en Marguerite trouwen, komt het geheim van de Pimpernel in gevaar.

The Scarlet Pimpernel is een leuke, spannende en goed in elkaar zittende avonturenfilm van het genre The Count of Monte Cristo en The Man in the Iron Mask, maar dan al flink wat jaren ouder. De film stamt uit 1982. De rol van Marguerite wordt vertolkt door een prachtige Jane Seymour (inderdaad, Dr. Quinn) en Ian McKellen (Gandalf) speelt een hele, hele goede rol als Chauvelin, die stiekem ook verliefd is op Marguerite en niet kan begrijpen wat zij ziet in die idiote fat. Maar de show wordt gestolen door de Pimpernel zelf: een onbekende Anthony Andrews (nog immer onbekend, overigens) die met een mud aardappelen in zijn keel gedichten voordraagt over zijn eigen alter ego: “They seek him here, they seek him there, they seek him everywhere. Is he in heaven? Is he in hell? That cunning Scarlet Pimpernel!