Le Guess Who? Festival: dag 2

De avond wordt afgetrapt door Yuri Landman in Tivoli De Helling. Hij geeft hier een presentatie over de snaarinstrumenten die hij bouwt. Tijdens het festival kan men onder zijn leiding tijdens een workshop een eigen instrument in elkaar knutselen. Dat is leuk voor de betrokken knutselaars, maar de presentatie is nog leuker voor natuurkundige freaks. Aan de hand van Tesla-bollen en trillingen geeft hij de achtergrond van het geluid achter zijn zelfgebouwde instrumenten aan. Leuk voor intimi, maar het wordt tijd voor het echte werk.

Basia Bulat verdient meer publiek.

Tot fan bekeerd

Gelukkig staat ondertussen Basia Bulat klaar voor haar optreden in Tivoli Oudegracht. Deze uit het Canadese Toronto afkomstige singer-songwriter staat voor een bijna lege zaal. Vanavond herbergt Tivoli uitsluitend seated concerts. Alleen heeft Utrecht blijkbaar niet zoveel met stoeltjes. Ondanks de magere opkomst zingt Bulat uit volle borst en met veel overtuiging haar nummers. Zichzelf begeleidend op gitaar en ondersteund door een violiste en een drummer (haar broer zwaait met de sticks) weet Basia Bulat de spaarzaam toegestroomde luisteraars tot fan te bekeren. Hopelijk zien we haar nog een keer terug voor een vollere zaal. Dat verdient ze.

Zoutzak
Voor het volgende optreden zijn iets meer toeschouwers op komen dagen. Maar Evan Dando heeft dan ook al een reputatie opgebouwd. Deze voormalige zanger van The Lemonheads is echter slechts een schim van de mooie, stoere vent uit de jaren negentig. Drugs is zelden een goede raadgever en dat blijkt ook nu weer. Als een zoutzak staat Dando op het podium. Plichtmatig speelt hij het ene na het andere nummer. Zonder overgang en zonder zich maar één keer tot het publiek te richten, spuwt hij de nummers de zaal in.

Evan Dando is nog maar een schim van de mooie, stoere vent uit de jaren negentig.

Dando’s stem mag dan nog steeds goed klinken, een paperclip in een vriesvak straalt meer warmte uit. Nadat hij uiteindelijk de hulp van een tweede gitarist inroept, wordt het optreden een héél klein beetje beter. Maar het is bij lange na niet genoeg om de wanhopig enthousiaste aanwezigen echt te bekoren. Hoe het publiek ook z’n best doet om enthousiasme te tonen en te behouden, de muzikanten lijken er immuun voor. Uiteindelijk bedankt hij toch nog in snelle bewoordingen het publiek (‘Thank you. You were a fantastic audience.’) en snelt hij het podium af. Thank you. Genoeg is genoeg.

Dan maar onze hoop vestigen op de afsluiter van deze avond in Tivoli Oudegracht: Early Day Miners. Helaas spat ook hier niet de levensvreugde vanaf. Band en publiek lijken klaar te zijn met dit avondje Le Guess Who? Terwijl de band lusteloos zijn muziek speelt, lopen de eerste mensen alvast de zaal uit. Misschien om te voorkomen dat ze in de drukte bij de garderobe terecht komen na afloop. Want als alle vijftig bezoekers tegelijkertijd hun jas zouden gaan halen, breekt natuurlijk de hel los. Beter voorkomen dan genezen, zullen ze gedacht hebben. Goed idee. Misschien heeft De Helling iets met meer spanning te bieden.

Early Day Miners speelde lusteloos.

Afstandelijk

Het is niet de avond van gedreven muzikanten. Ook in De Helling wordt lusteloos wat aangerommeld. Six Organs of Admittance klungelt voornamelijk met instrumenten en geluid afstellen. Verder staan ze geheel naar binnen gericht te spelen op het podium. Ook hier weer geen klik tussen band en publiek. Dat lijkt het thema van deze avond te worden: Keeping our distance. Laten we vooral geen contact maken met de aanwezige luisteraar. Het zal horen bij het imago van mysterieuze artiesten, maar stimulerend is dit gedrag zeker niet.

Er is nog één laatste kans op succes. Gala Drop sluit het programma in De Helling af met haar krautrock disco-techgeluid. Ondanks de briljante wollen trui van de hippie toetsenist-zanger, worden we ook hier weer teleurgesteld. Hoewel er potentie in deze band zit, is dat nog niet tot volle wasdom gekomen. Ze zijn normaliter het voorprogramma van Six Organs of Admittance en die status als voorprogramma zijn ze ook nog niet ontgroeid. Wellicht dat ze over een jaar of twee terug kunnen komen om ons dan wel te verrassen, maar nu doen ze dat zeker nog niet.

Ronduit middelmatig
De vrijdag van het Le Guess Who?-fesival is op één uitzondering na (Basia Bulat) ronduit middelmatig te noemen. Ongeïnteresseerde optredens voeren de boventoon. Het gebrek aan publiek helpt ook niet mee (er zijn vijfhonderd kaartjes verkocht voor de vier locaties). Gelukkig zijn er nog twee dagen te gaan en kan alles nog beter worden. Na vanavond kán het alleen maar beter worden. Slechter zou namelijk een wonder zijn.