Muziek / Achtergrond
special: Nieuw hoofdstuk voor CocoRosie

Een stap de wereld in

CocoRosie staat al jaren garant voor eigenzinnige freak folk. Daar is gelukkig niets aan veranderd. Met het vierde album Grey Oceans zijn er wel muzikale wijzigingen te bespeuren, die de fans als voortgang in de ontwikkeling zullen aanduiden. De zusjes zijn er namelijk in geslaagd velen weer positief te verbazen.

Geruime tijd voorafgaande aan de release van Grey Oceans hielden de zusjes Sierra Rose en Bianca Leilani Casady van CocoRosie audiëntie in een Amsterdams appartement voor de verzamelde pers. 8WEEKLY greep de kans aan om dit eigenzinnige duo te spreken over het verleden en het heden. De dames gaven uitleg over hun nieuwe werkstuk, waar de wereld begin mei kennis mee kan gaan maken, en spraken over hun verwachtingen voor de op handen zijnde concertreeks ter promotie van het nieuwe album.

Gehuld in de kleding waarmee ze ook te zien zijn op de hoes van Grey Oceans staan de zusjes Casady de Nederlandse pers te woord. Dat de hoesfoto en het bijbehorende lettertype al wisselende reacties heeft opgeroepen bij de critici boeit de dames totaal niet. ‘Iedereen mag ervan vinden wat zij willen, het lettertype gebruiken we al jaren voor onze groepsnaam.’

De verandering

~


Het nieuwe album Grey Oceans is duidelijk herkenbaar als een werkstuk van de zusjes Casady. Het is gemaakt in samenwerking met hun derde bandlid Gael Rakotondrabe. Deze jazzpianist maakt sinds de opnames van dit album deel uit van de kern van de groep. De laatste drie jaar is hij al mee op tournee geweest. Op het laatste nummer van het album ‘Here I Come’ horen we hem zelfs zingen, al lezen we dat niet terug in de credits. Op Grey Oceans zijn meer gasten naast de zusjes aan het werk. ‘Op ‘Undertaker’ is in een sample onze moeder te horen’, aldus de zusjes. Het album opent overigens met ‘Trinity’s Crying’ waarin geluiden klinken die lijken op het kraaien van een haan. Ze luiden een nieuw hoofdstuk in in de carrière van de groep.

De zusjes maken niet al vanaf de kindertijd muziek. ‘We maken nu zo’n acht jaar muziek samen’, vertellen ze. Wat maakt Grey Oceans anders dan de albums die we tot op heden hoorden van CocoRosie? ‘Dit derde album is organischer dan het werk hiervoor. De teksten zijn minder sprookjesachtig, maar meer van deze wereld. Het gebruik van gewone muziekinstrumenten staat meer op de voorgrond. In de marge en zeker op het podium maken we nog wel gebruik van kinderinstrumenten.’

Invloeden

‘Soms focussen we ons meer op het schrijven van gedichten dan op de muziek. We willen ons creatieve proces niet verstoren. We ervaren dit album echt als een nieuwe fase. We zijn als herboren, aardser, meer in de realiteit in plaats van in dromen en fantasie. De inspiratie voor dit album ontstond door frustratie na het lange toeren. Het was als een soort explosie van creativiteit toen we eenmaal in de studio waren. We plannen na iedere tournee studiotijd om muziek te creëren. Zo ook deze keer.’

Wordt er veel geluisterd naar hedendaagse muziek om inspiratie op te doen voor een nieuw album, zoals bijvoorbeeld de muziek van Devendra Banhart? ‘Onze invloeden komen vaak van hele oude muziek en vroege techno. We luisteren niet vaak naar muziek van anderen. We zijn wel bevriend met collega Devendra Banhart, maar onze muziek is niet verwant.’

Het resultaat

Grey Oceans zal nieuwe fans trekken, omdat het minimalistische van de voorgaande albums heeft plaatsgemaakt voor een vaak subtiele invulling van het geluidsspectrum met akoestische instrumenten, maar soms ook met wat hardere elektronica. De dames schuwen in sommige composities zelfs stevige beats niet. We horen ze al aanzwellen in ‘Hopscotch’, maar ze zijn nog nadrukkelijker aanwezig zijn op single ‘The Moon Asked the Crow’.

~

Naast de beats zijn pianoklanken als een frisse lardering door de muziek geweven. In het met elektronica gevulde ‘The Moon Asked the Crow’ horen we Gael Rakotondrabe fris over de pianotoetsen glijden. Dat geeft een bijzondere en tegelijk frisse en ontspannen sfeer. Het slotnummer met de zang van Rakotondrabe roept herinneringen op aan ‘O Superman’ van Laurie Anderson door het repeterende ritme. Maar er is een geruststelling voor degenen die een hekel hebben aan dit nummer uit de jaren tachtig: het ligt er niet heel dik bovenop.

Het album Grey Oceans is door alle veranderingen een veel toegankelijker werkstuk geworden dan de voorgaande albums van CocoRosie. Ondanks die veranderingen zal de CocoRosie-fan van het eerste uur zich thuis voelen in deze nieuwe wereld van de zusjes Casady.

Concerten

Voor iedereen die nog nooit bij een concert van CocoRosie is geweest, is het een aanbeveling om toch eens te komen luisteren en kijken. ‘Ieder concert is anders; we ontwikkelen ons altijd als we op tournee zijn. De liedjes worden iedere show beter omdat we er aan blijven schaven. Geen show is hetzelfde.’ Dus eigenlijk is het laatste optreden van een tournee het beste? ‘Dat zou je zo kunnen zeggen, maar eigenlijk is het beter om te weten dat geen enkele show hetzelfde is.’ ‘Waarschijnlijk gaan we werken met een extra percussionist, waardoor onze show nog levendiger zal worden dan in het verleden. Maar er staat nog niet geheel vast hoe we dat gaan doen. Onze shows zullen zich blijven ontwikkelen.’

Met als nieuwe wapenfeiten het laatste album en het veranderde geluid, zal er voor zowel de oude als de nieuwe fan ongetwijfeld genoeg te genieten zijn tijdens de komende concerten van CocoRosie. Het nieuwe album Grey Oceans kan prima dienst doen bij zowel de voorbereiding als het nagenieten.

CocoRosie live:

16 mei: Oosterpoort, Groningen
17 mei: Muziekcentrum Frits Philips, Eindhoven