Blue Valentine

In de eerste scène is al zichtbaar dat het huwelijk van Cindy en Dean uitgeblust is. Met kleine gebaren wordt de sleur getoond: de vermoeide gezichtsuitdrukkingen van de twee, of een zucht van Cindy, wanneer Dean gek doet met hun dochtertje Frankie. Wanneer zij Frankie bij Cindy’s vader droppen, besluit Dean om een overnachting in een motel te boeken. Laten we dronken worden en de liefde bedrijven en weggaan uit dit huis, smeekt hij Cindy. De nacht wordt geboekt, ondanks haar bezwaren. Dan toont Cianfrance hoe de liefde tussen de twee begon, door hen allebei terug te laten blikken op het verleden. Maar kan de oprechte liefde van weleer hun uitgebluste relatie nog redden?

Zorgvuldige registratie

Cianfrance nam de scènes die zich afspeelden voor het huwelijk het eerst op, in slechts drie weken tijd. Daarna woonden Ryan Gosling (Lars and the Real Girl) en Michelle Williams (Wendy and Lucy) een maand samen in een gehuurd huis, waar ze met een beperkt budget moesten rondkomen. Hun dagen bestonden voornamelijk uit boodschappen doen, koken en leren ruzie maken. Deze voorbereiding op de scènes waarin van het huwelijksgeluk weinig meer over is, heeft zijn vruchten zeker afgeworpen. Williams en Gosling zijn goed op elkaar ingespeeld. Ze worden dicht op de huid gevolgd door de camera (opmerkelijk detail: de scènes voor en na het huwelijk werden met verschillende camera’s gefilmd), die alle gezichtsuitdrukkingen en gedragingen zorgvuldig registreert. Met iedere zucht, iedere wegdraaiende blik en afhoudende pose ten opzichte van de ander wordt op schrijnende wijze duidelijk dat de liefde en passie over zijn.

De scènes waarin Dean en Cindy elkaar leren kennen, vormen een groot contrast met de aftakeling van het huwelijk. In gedachten blikken beiden terug op het verleden, zonder dit met elkaar te delen. Een van de mooiste scènes is de eerste date van de twee, waar Dean Cindy met zijn ukelele toezingt en zij tapdansend de melodie volgt. De warmte en passie die ze uitstralen, doen denken aan Richard Linklaters Before Sunrise en Before Sunset, waarin de chemie tussen de hoofdpersonen vergelijkbaar is. Knap, hoe Williams en Gosling dat gevoel voor elkaar zo invoelbaar weten te maken. Des te pijnlijker is het volgende shot, waarin de camera rust op Cindy’s gezicht en louter leegheid en triestheid te zien zijn.

Krachtig

Cianfrance onthult niet waar het is misgegaan. Dit in tegenstelling tot een film als Ozons 5×2, waar een uitgebluste liefde in omgekeerde volgorde getoond wordt en de relatie geleidelijk aan ten onder gaat. Toch is het ontbreken van de overgang naar de ontstane sleur geen gemis. Het geeft juist een krachtig effect dat een eens zo pure en oprechte liefde ophoudt met bestaan. Het maakt van Blue Valentine een aangrijpende ervaring, mooi aangevuld door de dromerige soundtrack van Grizzly Bear.