Kroegtijger slaat opnieuw toe

Alle gebruikelijke ingrediënten zijn aanwezig: rauwe, bluesy stampers en melancholische ballads met rake teksten en uiteraard Waits’ grommende zang. Bad As Me gaat verder waar Real Gone (2004) ophield, maar is als geheel nog beter. Het album was het wachten meer dan waard.

De muziek van Waits heeft sinds zijn sfeervolle debuut Closing Time uit 1973 nogal wat veranderingen ondergaan. Maar tussen de ongeveer twintig releases die volgden, valt eigenlijk geen zwakke plaat te ontdekken. Of het nou om de jazzy pianoballads op Small Change gaat, om het experimentele geluid van Swordfishtrombones, of de inktzwarte teksten op Bone Machine, Waits overtuigt altijd. Recentelijker benadrukten de uit drie discs bestaande set Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards (2006) en het livealbum Glitter & Doom Live (2009) de veelzijdigheid van zijn muziek. Ook al konden fans dik tevreden zijn met deze bejubelde cd’s, ze moesten na Real Gone zeven jaar wachten op een album met uitsluitend nieuw werk.

Razende zang

Zoals ieder album van deze legende – zijn grotendeels instrumentale soundtrack voor de film Night On Earth uitgezonderd – staat Bad As Me weer bol van de klassiekers. Het wilde, maar helaas vrij korte ‘Chicago’ en het ruwe ‘Raised Right Men’ zijn uitstekende keuzes voor de eerste twee tracks, terwijl verderop ‘Back In The Crowd’ en ‘New Year’s Eve’ naar de keel grijpen. Daarnaast springt het oorlogslied ‘Hell Broke Luce’ eruit, waarin een woedende Waits brult: ‘How is it that the only ones responsible for making this mess got their sorry asses stapled to a goddamn desk?’ Een briljante song die doet terugdenken aan de nachtmerrieachtige sfeer van oudere voltreffers als ‘Earth Died Screaming’ en ‘Misery Is The River Of The World’.

Zelfs de iets mindere songs zijn behoorlijk, zoals het kleine ‘Kiss Me’ en het swingende ‘Satisfied’, waarin Waits nog even naar The Rolling Stones verwijst (‘Mr. Jagger and Mr. Richards, I will scratch where I’ve been itching’). Keith Richards zelf speelt overigens gitaar op enkele tracks en er is eveneens een gastrol voor bassist Flea (Red Hot Chili Peppers). De teksten bevatten wederom genoeg wijsheden, zoals ‘It takes a raised right man to keep a happy hen’ en ‘Everybody knows umbrellas will cost more in the rain’. Typisch het werk van Waits.

Aanvullend materiaal

Aanrader is de deluxe-editie in de vorm van een boek, met drie extra songs op een tweede schijf. Als deze prima bonustracks ook op de reguliere versie van het album stonden, zou de kwaliteit van die cd gelijk blijven. Bad As Me is daarmee een constanter werk dan Real Gone, waarvan enkele nummers tot de minste uit Waits’ carrière behoren. Hij is helemaal terug. Bad As Me is zonder meer een van de betere platen van 2011.