De zomerzon

Het werk van Yo La Tengo heeft altijd al iets broeierigs gehad. Het is geen muziek die erg toepasselijk is bij een koude winteravond. Summer Sun klinkt dan ook precies zoals de titel doet vermoeden. Heerlijke warme arrangementen vormen samen met de fluisterende zang van Ira Kaplan en de zachte stem van zijn vrouw Georgia Hubley de basis voor meer dan een uur lang zomermuziek. Met een climax in het meer dan tien minuten durende Let’s Be Still. Een nummer dat knap genoeg geen seconde verveelt.

Dolgelukkig

Summer Sun is min of meer een voortzetting van Then Nothing Turned Itself Inside-Out, alleen iets minder opzienbarend. De nummers missen net de spanning en de scherpe randjes van de voorganger. Wel kun je alleen maar dolgelukkig worden van prachtige popnummers als Season Of The Shark en Winter A-Go-Go. Yo La Tengo heeft een iets conservatievere richting gekozen en heeft daarmee gezorgd voor een homogenere plaat. Vorig albums waren niet altijd even gemakkelijk als een geheel te beluisteren, terwijl Summer Sun duidelijk één bepaalde sfeer uitademt.

Misschien vormt dat zomerse, ietwat gemoedelijke en lome geluid wel de oorzaak voor het feit dat het album wat aan spanning inboet ten opzichte van het vroegere werk. Wel moet gezegd worden dat het bloedstollende, tegen soul aanhangende Nothing But You And Me hier een positieve uitzondering op vormt. Dit nummer is een intens hoogtepunt op een album dat qua hoogtepunten toch wel iets tekort schiet. Maar nogmaals: wel een heerlijke plaat voor een zonnige middag of een broeierige avond.

Link:

Yo La Tengo.com