Muziek / Album

Aanstormend monster

recensie: Godspeed You Black Emperor! - Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven

Het is tragisch, maar het is ongetwijfeld waar: er zijn mensen die Godspeed You Black Emperor! (Godspeed is korter) niet kennen.
Nu hoor ik natuurlijk netjes te vertellen dat Godspeed uit Canada komt, meestal uit een man of tien bestaat en composities maakt die klinken als een kruising tussen filmmuziek en gitaarnoise.

Leuker is het evenwel om de Godspeed-sound aan den lijve te ondervinden. Voor de lezers die geen geld, zin of bandbreedte hebben om muziek van Godspeed te kopen of te downloaden voordat ze weten waar ze aan beginnen, heb ik het volgende experiment bedacht:

Ga in gedachten op de rails van een spoorlijn staan. In de verte komt er een trein aan. Minutenlang wordt het geluid harder en harder, totdat je er niet meer tegen kunt; je trommelvliezen trillen bloedend je oren uit, je knijpt je ogen dicht in de hoop dat je daarmee het aanstormende monster kunt laten verdwijnen, nog een paar seconden en je schreeuwt het uit van angst en – vooral – pijn.

En dan is het stil.

Naast de piep in je oren hoor je de wind weer, en een vogeltje dat vrolijk fluit. Maar het is maar voor even: daar is het geluid van de trein weer, nog harder en nog verschikkelijker dan daarvoor, het lijken er wel twee! Voordat je het beseft is hij al bij je, raast over je heen met een bloedgang van tweehonderd kilometer per uur en sleept je minutenlang mee totdat je gebroken en bebloed met je voet achter een biels blijft haken.

Halfdood krabbel je overeind, blij dat je maar half dood bent. En dan komt langzaam het verschikkelijke besef bij je op dat je het lekker vond.

Skinny Fists is subtieler en minder intens dan zijn beide voorgangers, maar dat betekent niet dat het een slecht album is – integendeel. De vier tracks op de CD hebben een gemiddelde speelduur van ruim twintig minuten (vier volle LP-kanten) en bestaan zoals gewoonlijk uit lange melodische, instrumentale nummers die vanuit een langzaam begin met violen en celli naar een overdonderende climax toewerken, waarbij tenminste twee drummers, drie gitaristen, een bassist en een glockenspiel-ist worden ingezet. Daartussenin hoor je stukken interview met religieuze fanatici, opnames uit supermarkten, Franse kinderliedjes en oude herinneringen aan het Amerikaanse pretpark Coney Island.

Fans die bekend zijn met het live-werk van Godspeed zullen verschillende tracks herkennen en blij zijn dat World Police, het beste nummer van de band (en daarmee één van de beste nummers allertijden), eindelijk in een studioversie wordt uitgebracht, hier als onderdeel van de track Static.

Skinny Fists bevat een paar van de mooiste melodiëen van de band ooit en de algemene toon is iets vriendelijker en iets minder confronterend dan de vorige werken. Voor de mensen uit de eerste alinea is Skinny Fists dan ook een uitstekend album om in de wereld die “Godspeed” heet te stappen.