Muziek / Album

Moorddadig goed

recensie: The Suicidal Birds - Z-List

.

~

The Suicidal Birds is een muzikaal kwartet uit de buurt van Bakkeveen. De live-bezetting van de band bestaat uit twee jongens en twee meisjes, leden die voorheen speelden in bands met tot de verbeelding sprekende namen als Ragna, Ung Fu Fu, Jumping Jehova’s en Herrie BV. De plaat echter, is helemaal alleen opgenomen en ingespeeld door zangeres en gitarist Jessie in haar eigen studio ergens in de Friese bossen.

Lofi

Dat de plaat opgenomen is door één enkel persoon is duidelijk te horen. De verschillende partijen zijn over elkaar heen gezet en de muziek krijgt hierdoor een vlak, bijna monotoon karakter. Bas, drum en gitaar vormen een stuwend, muzikaal moeras waar de stem van Jessie overheen galmt. De hele plaat klinkt ook over het algemeen heel gruizig, waardoor het een cd is geworden die je als luisteraar een paar keer moet horen voordat je de muziek gaat waarderen. De muziek doet denken aan het lofi-geluid van Pavement, maar stilistisch gezien heeft de band meer overeenkomsten met de blues rock ’n roll van een band als The Drones. Dit is goed te horen in een nummer als Brandnew. De elektrische gitaar dreunt het hele nummer monotoon door en de zang schreeuwt daar overheen. De muziek klinkt rauw, de teksten worden vol overgave uitgeschreeuwd en de teksten handelen over alledaagse beslommeringen.

Om gek van te worden

Door het gekrijs en geschreeuw van Jessie de hele plaat lang en de overstuurde gitaren en barrières van herrie is een plaat om bijna gek van te worden. Deze gekte doet veel lijken aan de muziek van CocoRosie, de band van de gezusters Casady, waarin instrumenten als viool en cello bij tijd en wijle overstemd worden door het lawaai van speelgoed. Ook de opnamekwaliteit doet aan de band van deze muzikale zussen denken. Bekend is dat zij verslaafd raakten aan het geluid van de ruis van hun taperecorder waardoor hun muziek net een extra bijzonder tintje krijgt. Bij Z-list lijkt hetzelfde aan de hand. Jessie lijkt ervoor gekozen te hebben een plaat te maken die niet direct toegankelijk is, maar als je er eenmaal in zit is het een van de beste platen die je ooit gehoord hebt.