Belevingsfestival in een Vinex-wijk

Op het terrein stonden zes tenten en podia met elk een bijpassende naam die op de gepresenteerde kunstvorm van die tent of dat podium slaat. Zo staat deBekroning voor de gevestigde namen in de alternatieve sector uit Nederland en België en zorgt deBestuiving voor gesproken woord en multimedia. DeBeleving levert avontuurlijke muziek, deBeproeving is een heuse theatertent met experimenten en een open podium, deBevlieging is een verduisterde concerttent en deBelofte is een podium voor veelbelovend talent .

Meteen al vanaf het eerste jaar telde het festival deze zes podia. De groei zit hem in de acts en de professionaliteit van het festival. De namen zijn dit jaar groter dan de afgelopen jaren, hoewel je nog altijd geen echt grote namen hoeft te verwachten. Wel acts als Drillem, Blues Brother Castro, Coparck en Das Pop. 8WEEKLY beoordeelde het aanbod van de verschillende podia.

deBevlieging

Het Rotterdamse experimentele dansduo Drillem won vorig jaar de finale Dance van De Grote Prijs van Nederland. Hun muziek klinkt als een harde technovariant van Moloko. Op het podium gebruiken zij allerlei huishoudelijke apparaten als instrument, zoals een föhn en een boormachine. Het podiumbeeld wordt compleet gemaakt met de kleding en de mooie videobeelden en visuals.

Voicst gaat als een trein. Van redelijk onbekend indiebandje uit Amsterdam tot voorprogramma van Julliet Lewis and the Licks en Presidents of the United States of America. Hun springerige rock noemen ze zelf “ADHD-rock”, en ja, dat is eigenlijk ook de perfecte omschrijving. De energie spat van de band af en de muziek springt vrolijk alle kanten op. De drie mannen hebben een aanstekelijke chemie en staan garant voor een uurtje lekker dansen en meegillen.

deBekroning

Beef viel in voor Relax en dat was toch wel jammer. Terwijl Relax er vaak een echt feestje van weet te maken, bleef het bij Beef ditmaal toch wat obligaat met de handen zwaaien. De band straalde weinig interesse uit en leek hun eigen muziek een beetje moe te zijn. En dit terwijl hun funky reggaesound juist zo lekker kan zijn op een festival. Jammer, graag wat meer enthousiasme jongens.

De zelfverzekerde ‘sexjunkie’ Stijn is momenteel één van de grootste muzikale talenten van onze zuiderburen. Stijn maakt zwoele elektronische muziek, vol met vreemde melodietjes en rare loopjes. Hij speelt vol enthousiasme op zijn drumcomputers, mengtafels, synths en samplers. Hij zingt in zowel Vlaams, Frans als Engels, maar een Duitse aria is hem ook niet vreemd. Leuk, fris, fruitig, wat wil je nog meer?

Das Pop is één van de meer gevestigde namen op deBeschaving. Deze Belgische mannen wonnen al jaren geleden de Humo Rock Ralley en timmeren sindsdien lekker aan de weg, met muziek die zwiert van jaren tachtig- naar Britpop en van easy tune naar electro. Een beetje camp, een beetje pulp en lekker Belgisch hip. Helaas houden ze dit trucje nu al jaren vol en begint het nu toch wel een beetje te vervelen. De frisheid is er wel af. De kunst en kitsch van Das Pop voelt opeens koud aan. Een beetje meer hart en een beetje minder computersound zou de band goed doen.

deBeleving

De uitbundige band Coparck speelde een strakke en boeiende set. De hese zang van de frontman wordt goed ondersteund door de staande bas en het strakke ritme van de drummer. De mannen hebben er zichtbaar zin in. Ze bouwen langzaam een muur van melodieën op, van ingetogen klanken tot een gelaagd geluid van noise, triphop en drumbeats. Spannend.

deBelofte

Singer/songwriter Harold K komt uit Utrecht en won daar vorig jaar het Geheim van Utrecht. Zijn liedjes zijn gezongen in het Twents en doorspekt met wrange humor en weemoed. Zijn teksten staan vol met goede vondsten en de muziek is geïnspireerd door Americana. In de toekomst zullen we hem nog veel tegenkomen in het pop- en muziekcafé circuit.

Pianoman Phinx doet erg denken aan een jonge Billy Joel. Deze winnaar van Mooie Noten en het Geheim van Utrecht 2004 speelt een mix van ragtime, jazz, soul en pop, met lekker veel enthousiasme en een zekere bravoure. Hij gebruikt veel goede stembuigingen en zijn stem is helder en toonvast. Veelbelovend inderdaad.

deBestuiving

Het podium deBestuiving opende met een film uit Bosnië-Herzegovina genaamd Fuse (Gori Vatra) van Pjer Zalica. Fuse is een tragikomedie over het leven in een na-oorlogsgebied. Hoewel de oorlog op papier al een tijdje voorbij is leeft deze nog volop in de hoofden van de mensen. Kroaten en Serviërs hebben de grootste moeite hun vriendschappen van voor de oorlog weer op te pakken, het land wordt verscheurd door oude haat en nieuwe corruptie. Fuse is een perfect exponent van de tragikomedie. Op soms hilarische wijze worden de gruwelen van een verscheurde natie in beeld gebracht. Dit lont ontsteekt je gedachten.

De Utrechtse schrijver, dichter, journalist en columnist Ingmar Heytze was de eerste live act op het podium van deBestuiving. Om niet meteen in z’n eentje deze ontgroening op zich te nemen liet hij zich vergezellen door theatersportgezelschap D.O.M. Zij zorgden voor de visuele inkleding van de door Heytze voorgedragen poëzie en prozateksten. Een sterke combinatie zolang de visuele weergave door D.O.M naadloos aansloot op de teksten van Heytze. Wanneer deze weergave de teksten echter niet letterlijk volgde, leidde het juist erg af van de inhoud van de tekst.

De Eerste Steen theater speelde een bewerking van Romeo and Juliet. Dat dit al vele malen eerder gedaan werd, heeft hen er niet van weerhouden en nieuwe variatie op het thema te brengen. Helaas is de variant De liefde van R & J niet echt boeiend te noemen. Er ontstaat een liefde tussen een zangeres genaamd Zangeres en een roadie genaamd Roadie. De zangeres zingt en de roadie luistert en zwabbert het podium. Het leukste aan het stuk is het feit dat de zangeres ook daadwerkelijk zingt. Helaas komen niet alle liedjes even zuiver uit haar keel, maar over het algemeen vormen zij de meest vermakelijke elementen van het stuk. Verder wisselen domme rijmpjes en quasi-intelligente overpeinzingen van de roadie elkaar af. De liefde voor Shakespeare is weer even bekoeld.

De Dansende dichters zijn een voorbeeld van een vlag die de lading niet dekt. Door de naam op het verkeerde been gezet, heb je dan ook vooraf verkeerde verwachtingen van dit duo. De Dansende dichters zijn eerder de Zingende dichters. En de vreemde bewegingen die deze twee heren af en toe op het podium tentoonspreiden hebben weinig tot niets met dans te maken. Naast de misleidende term ‘dansend’ is ook de term ‘dichter’ niet echt accuraat. Hoewel de heren tussen hun liedjes door bepaalde teksten opzeggen, kun je die nauwelijks als volwaardige gedichten zien. Het is allemaal net iets te makkelijk, de ware diepgang ontbreekt. Het beste zijn gewoonweg de liedjes. Gelukkig lijken de dichters dat zelf ook te beseffen: het merendeel van hun programma bestaat hieruit.

Nadat halverwege het programma een selectie van de beste filmpjes van het Holland Animation Film Festival vertoond werd, volgde later op de avond weer zo’n animatiepareltje. Dit keer in de vorm van de bijna een uur durende veelbekroonde animatiefilm The adventures of Tom Thumb. Tom Thumb is op zichzelf al zeker de moeite waard. Op een festival als deBeschaving is het een extra cadeautje.

deBeproeving

De grote Poetry in Motion Show, die als slotact van deBeproeving fungeerde, is een belevenis op zich. De combinatie van dans, muziek, film en poëzie is een multimediaal dompelbad. Helaas was niet iedereen daarvan gecharmeerd, want de toch al niet volle tent deBeproeving liep langzaam leeg, Wellicht dat de late programmering (21:15 uur) daar debet aan was, want GpiMS houdt je van begin tot eind geboeid. De soms haast bombastische muziek dreunt op de kadans van de gedichten door je hele lijf. Je wordt één met het gedicht, terwijl de danseressen zich tussen tekst en muziek heen kronkelen. Een uur lang poëzie kan normaliter een hele uitdaging zijn, maar nu had het best nog een uur mogen duren.

Breed publiek

Vervelen is niet nodig op het festival, want er is van alles te doen. Zo kun je rondsnuffelen op het festivalmarktje, je spieren laten verwennen in een massagestoel, je aura laten lezen, kijken naar straattheater, de lovedoctor consulteren, een bad nemen in de Badenflat, boxen met de boxing machine, meedoen aan een popquiz of lekker loungen met een cocktail. Maar absolute hoogtepunt is toch wel Lejo. Lejo is onder andere bekend van Sesamstraat, maar ook live is hij geweldig. Zowel volwassenen als kinderen zitten ademloos naar zijn voorstelling te kijken en worden meegezogen in zijn wereld. Mooi is ook dat Lejo zich niets van zijn sterstatus lijkt aan te trekken. En dat siert hem.

Sympathieke kleinschaligheid

DeBeschaving moet steeds meer een festival met landelijke uitstraling worden, en op den duur uitgroeien tot een meerdaags festival inclusief camping. Het is te hopen dat hiermee het festival niet haar sympathieke kleinschaligheid verliest. Het moet wel klein, gezellig en vooral ook laagdrempelig blijven, zodat veel mensen van allerlei achtergronden met verschillende kunstdisciplines in aanraking kunnen komen.