Geslaagde lustrumeditie

Het festival deBeschaving groeit gestaag mee met de omringende nieuwbouwwijken. Elk jaar is het festival een beetje groter en professioneler dan het voorgaande jaar. Een punt dat dit jaar helemaal opviel door het veel grotere festivalterrein. Zodra je het terrein opliep viel de enorme ruimte op, die zich tussen de diverse podia uitstrekte. Hier was ruimte voor nog zeker drie keer zoveel bezoekers. Als de Leidsche Rijn niet geheel dichtgroeit, kan deBeschaving hier nog jaren vooruit. En daarmee zou het wel eens een Lowlands in het klein kunnen worden. De potentie is er in ieder geval.

Bonte mengeling

Ook dit jaar was deBeschaving weer een bonte mix van muziek, kleinkunst, literatuur, dans en theater. Hoewel het gevoel me bekruipt dat de schaal steeds meer doorslaat naar de muziek. Daarin was trouwens weer goed voorzien dit jaar. Met bands zoals The Junes, Moke, Postman en Krezip was het goed toeven op het terrein. Ook muziek uit Utrecht zelf was goed vertegenwoordigd: C-mon & Kypski traden op en er was zelfs een heel podium voor ‘locals only’.

Op de drie hoofdpodia was het weer een bonte muzikale mengeling. De spaarzame vroege bezoekers werden getrakteerd op het enthousiasme van de energieke The Junes die er zichtbaar zin in hadden. Dat beloofde wat. Via The Kevin Costners en het Belgische Mintzkov op respectievelijk de andere podia deBeleving en deBevlieging bereidde ik me voor op de tweede act op het hoofdpodium: Moke. En wederom enthousiasme alom, maar dat was niets vergeleken met de dynamiek die VanKatoen tentoonspreidde op en voor het podium van deBeleving. Het was weer duidelijk: ook de artiesten vermaken zich prima op deBeschaving.

De Woorddansers

Maar zoals gezegd: er is meer dan alleen muziek te beleven op dit Utrechtse weiland. Zo waren er op deBestuiving optredens van winnaars van Kunstbende, de landelijke wedstrijd voor jong creatief talent, in al zijn diversiteit. Zo werden breakdancers afgewisseld met woordkunstenaars om vervolgens plaats te maken voor een ensemble met het nodige koperwerk in de blazerssectie. Maar ook de jaarlijks terugkerende Coolpolitics en Popquiz waren weer van de partij. Een waardige afsluiter op dit podium waren De Woorddansers. Twee Rotterdamse dichters die hun poëtische teksten rappend ten gehore brachten. Zeker de moeite waard om deze jongens eens ergens te gaan beluisteren.

Op podium deBeproeving was een gevarieerd programma van dans, woord en cabaret gepland. Tussen de expressieve dans van *[w(e)go]* en T.R.A.S.H. in kwamen de nightwriters Zwagerman en De Greef voorlezen uit eigen werk en kon er in meerdere (Comedy Explosion) en mindere (Op sterk water) mate gelachen worden. Als afsluiter was de singer-songwriter Lucky Fonz III gepland. Een sterker contrast met de gelijktijdig in deBevlieging spelende T.Raumschmiere was haast niet denkbaar. De ingetogen luisterliedjes van de helaas ietwat schorre Otto Wichers staken schril af tegen het koude, harde, punkerige geluid van Marco Haas a.k.a. T.Raumschmiere. En dat is het mooie van een festival als deBeschaving. Er is voor ieder wat wils. Hoe tegengesteld de stijlen van deze twee ook zijn, ze staan in volledige harmonie op het festivalprogramma.

Anouk

Extraatje

Een leuke extraatje was het achtergrondkoortje van Postman. Daar stond een blondine mee te deinen en te zingen. Maar ook op de achtergrond trok ze meteen de aandacht van de kijker. Om sommige persoonlijkheden kun je nu eenmaal moeilijk heen. Niet dat je dat zou willen trouwens. Anouk was in da house! Nu was Postman al aardig op dreef, maar op het moment dat Anouk het nummer Downhill ten gehore bracht ging er een siddering door de mensen op het festivalterrein. Aan de andere zijde van het uitgestrekte terrein waar het optreden op het hoofdpodium een rustig achtergrondgeluid vormde, knalde opeens het “Do you feel me baby” uit de gouden strot van Anouk over de koppen van het verbaasde publiek. ‘Dat is toch Anouk?’, klonk het verbaasd onder de rondslenterende bezoekers en men haastte zich naar het hoofdpodium.

Min en plus

Natuurlijk waren er ook kleine minpuntjes te noemen, zoals het arrogante gedrag van The Levellers, die het nodig vonden een fotograaf met een microfoonstandaard te bekogelen. En ook het afzeggen van Kate Nash was een teleurstelling. Nu was er niets mis met de vervanging: Bettie Serveert is altijd een lust voor oog en oor, maar wel even iets anders als je Kate Nash verwacht. Aangenaam verrast werd ik ook door de vrouw die haar achternaam eer aan deed: Lilian Hak produceerde haar elektronische pop op een stel hooggehakte laarzen en openhangend jurkje. Het oog wil ook wat! De ‘over the top’ act van Sirqus Alfon daarentegen was leuk als gimmick, maar muzikaal niet bepaald veelzeggend. Daar stond weer de voorstelling Vlucht van Vincent de Rooij en Daan Mathot (beiden voormalig Dogtroep) tegenover. In een container achter op het terrein vormde dit weer zo’n klein pareltje dat net dat beetje extra geeft aan een dergelijk festival. Nu nog werken aan de kwaliteit van de catering op het festival en het is helemaal top.

Krezip

Al met al was deBeschaving ook dit jaar weer een geslaagde gebeurtenis. Met veel goede muziek door gedreven muzikanten. De voortschrijdende professionalisering werd o.a. zichtbaar door de afsluitende act Krezip. De wijze waarop Jacqueline Govaert haar ding deed op het podium getuigde niet alleen van het al eerder genoemde enthousiasme, maar ook van een professionaliteit die voortkomt uit een ruime podiumervaring. En die professionaliteit begint deBeschaving langzamerhand ook uit te stralen, maar zonder de charme te verliezen. Dat is zelfs mij opgevallen ondanks het turen door mijn camera en het heen en weer hollen tussen de diverse podia. Voor de afwezigen: kom volgend jaar zelf eens kijken. Dat kan nooit kwaad. En ik weet zeker dat als je volgend jaar komt kijken, we elkaar over twee jaar ook weer zullen treffen op dit heerlijke festival.