Crazy 8
.
Inhoud: Film | Muziek | Theater | Beeldende kunst | Boeken | Opera
FILM
1. Into the Wild
Sean Penns epische verfilming van het gelijknamige nonfictieboek van Jon Krakauer maakt indruk. De tocht door Amerika is gefilmd vol verwondering over het natuurschoon en Penn vangt de variëteit van het Amerikaanse landschap in prachtige shots. Dit requiem voor een jong en roekeloos idealisme wordt met een poëtische laag aangevuld door de soundtrack van Eddie Vedder. Lees verder…
2. Hunger
Hoewel Hunger zeer zintuiglijke cinema is, mag ook de inhoud van de film niet vergeten worden. Steve McQueen schetst een belangrijke fase in de Britse geschiedenis, niet met overvloedige dialogen maar met het grootste wapen dat de filmkunst voor handen heeft: het beeld. Zelden schoven vorm en inhoud in een regiedebuut zo naadloos in elkaar als in Hunger, dat doet uitkijken naar een nieuwe film van dit grote talent. Lees verder…
3. Secret Sunshine
Deze variant op het klassieke melodrama toont op onopgesmukte wijze het leven van een vrouw in een provinciaal stadje. De grote verdienste van regisseur Chang-dong Lee is dat de film je met zijn eenvoudige realisme geboeid houdt. Hij weet dat het leven complexer in elkaar steekt dan menig Hollywoodfilm. Lee zwicht daarbij niet voor een simpele catharsis of een te pessimistisch wereldbeeld, maar probeert het leven te vangen zoals het is. Lees verder…
4. La graine et le mulet
De ervaringen van de twee tegenpolen Slimane en Rym worden weerspiegeld in de Franse realiteit en in hun eigen culturele identiteit. Het is deze extra dimensie die de film tot een meesterwerk van emotie en subtiliteit maakt. Abdellatif Kechiche weet alle valkuilen te vermijden en combineert lange meanderende close-ups en overlappende dialogen vol verbale hysterie, met een elliptische, intuïtieve montage. Lees verder…
5. No Country for Old Men
De samenwerking tussen de gelauwerde auteur Cormac McCarthy en regisseurs Joel en Ethan Coen, virtuoze kroniekschrijvers van de zelfkant van de samenleving, levert in No Country for Old Men een magistrale verfilming op. McCarthy’s apocalyptische wereldvisie is hierin teruggebracht tot kleine, menselijke proporties. Lees verder…
6. There Will Be Blood
Daniel Day-Lewis heeft zich naar verluidt een jaar voorbereid op de rol van de nietsontziende Daniel Plainview. Het resultaat is ernaar. There Will Be Blood is het voorlopige hoogtepunt in het oeuvre van Paul Thomas Anderson. De combinatie van een historisch verhaal met een avant-gardistische soundtrack zou als omschrijving de film tekort doen. Magnolia meets Citizen Kane zou in dat geval beter passen. Lees verder…
7. Persepolis
Met de prachtige verfilming van haar autobiografische stripboek Persepolis bewijst de van oorsprong Iraanse Marjane Satrapi dat een animatiefilm aan emotionele overtuigingskracht niets onder hoeft te doen voor een live-action speelfilm; dat stripboeken wel degelijk verfilmd kunnen worden; dat regering en volk niet over een kam te scheren zijn; en dat kleine meisjes groot worden. Lees verder…
8. Stellet licht
Stellet Licht is een overrompelende en wonderschone film die zichzelf in een lange traditie plaatst en tegelijkertijd vernieuwend is, uitnodigt tot meerdere kijkbeurten, en die het geloof in cinema als kunstvorm weer nieuw leven weet in te blazen. Dit is filmkijken teruggebracht tot de essentie. Een ervaring die in tijden van filmische bombast, een moordend montagetempo en digitale manipulatietechnieken in één klap terugwerpt op waar het in film ooit om te doen is geweest. Lees verder…
Film | Muziek | Theater | Beeldende kunst | Boeken | Opera
MUZIEK
1. Fleet Foxes – Fleet Foxes
Met een sound die een onvermoede luisteraar in de jaren ’60 of ’70 zou plaatsen veroverden deze sombere hippies de muziekscene met een ongekende debuutplaat (dan laten we de uitstekende EP Sun Giant nog maar even buiten beschouwing). De unieke combinatie van klassieke akoestische muziek met de vocale samenzang van de diverse bandleden wist dit jaar het meest te be- en ontroeren. Lees verder…
2. Portishead – Third
De comeback van het jaar komt op naam van Portishead. Na 11 jaar stilte deed het toepasselijk getitelde Third nog maar eens beseffen wie nu feitelijk het kroonjuweel van de triphopscene was, is, en blijft. Duister en mysterieus als altijd heeft Portishead opnieuw een spannende plaat gemaakt. En iedereen die ingedommeld was door slappe triphop is weer wakker geschud. Lees verder…
3. Black Mountain – In The Future
Zinderende mix van psychedelica en folkrock. Klinkt allicht ouderwets, maar Black Mountain weet al haar ingrediënten zo te mixen dat het anno 2008 een van de meest aansprekende platen uit wist te brengen. Pittige kost met donker gitaargeweld, maar wie de tijd neemt heeft een maaltijd te pakken die niet te versmaden is. Lees verder…
4. Bon Iver – For Emma, Forever Ago
Zelfs zij die deze rustieke plaat niet zagen zitten moesten toegeven: een heel puur en oprecht album. Successtory van de sombere loner die ergens in een hutje in het bos gaat zitten om er een paar maanden later weer uit te komen met een cd onder de arm, dat is Bon Iver. Een plaat vol droeve en ontroerende luisterliedjes, dat is For Emma, Forever Ago. Lees verder…
5. Sigur Rós – Með suð í eyrum við spilum endalaust
Sigur Rós goes pop?! De IJslanders krijgen het voor elkaar liedjes onder de 5 minuten te houden, stoeien met een Engelstalige song en op single ‘Gobbledigook’ zou je (als je écht zou willen) zelfs kunnen dansen. Gelukkig deed de band geen concessies aan de kwaliteit; die is als altijd van de bovenste plank. En voor de liefhebber staan er gelukkig nog een paar waarlijk epische songs op. Lees verder…
6. HIT ME TV – HIT ME TV
Fijne, dansbare indiepop van vaderlandse bodem, reden genoeg nog eens in het zonnetje gezet te worden. Dat is namelijk HIT ME TV, dat met het titelloze debuut hoge ogen gooide en al snel een favoriet werd van 3FM Dit bandje is in alle opzichten on-Nederlands goed, om maar eens een cliché te gebruiken. Lees verder…
7. Dungen – 4
Third van Portishead, Fourth van The Verve, maar het kan nóg makkelijker. Het Zweedse Dungen wint de prijs voor meest minimalistische albumtitel, gelukkig houdt het gebrek aan inspiratie daar ook op. Dungen bracht wederom een diverse plaat waarmee het met een been in de jaren zestig staat, terwijl het andere been voor de nodige en verrassende variatie zorgt. Lees verder…
8. The Last Shadow Puppets – The Age Of The Understatement
Een jaar zonder release van de Arctic Monkeys is een jaar niet geleefd. Maar gelukkig een prettige bijkomstigheid; hierdoor had Alex Turner wel wat tijd over die hij bovendien bijzonder nuttig heeft ingevuld; samen met vriend Miles Kane (The Rascals) bracht hij dit plaatje uit, dat klinkt alsof het de soundtrack voor een even spannende als dramatische film is. Lees verder…
Film | Muziek | Theater |Beeldende kunst | Boeken | Opera
Theater
1. Max – Het geheven vingertje
Anarchistisch jeugdtoneel van de bovenste plank. Waarom moet je luisteren naar je ouders? Of stil zijn in een theater? Wie bepaalt eigenlijk wat je wel of niet moet doen? Over die voor kinderen meer dan relevante vragen maakte Jetse Batelaan Het geheven vingertje. Op zijn eigen humoristische en licht anarchistische wijze laat Batelaan zien dat die volwassenen die daar zo verloren op het speelpleintje staan ook helemaal niet weten hoe het eigenlijk moet. En dat vanuit de zaal keihard naar de acteurs schreeuwen een van leukste dingen is die je in het theater kunt doen. Met de leukste one-liner van dit seizoen: ‘We gaan even iets klaarzetten’, waarna het decor grondig wordt gesloopt. Lees verder…
2. TA – Angels in America
Zo zou toneel eigenlijk altijd moeten zijn: een groep fenomenale acteurs op een verder leeg toneel, met niets anders dan een mooi verhaal over geloof, hoop en liefde. Dat ook nog eens ergens over gaat. Ivo van Hove vermijdt de verleidelijke valkuil om Angels direct naar het bekrompen Balkenendetijdperk van nu door te trekken. Hij geeft het oneindig aantal facetten en thema’s van Kushners stuk alle ruimte door op het toneel juist heel weinig te doen. Angels in America is een schurend portret van het menselijk tekort en tegelijkertijd een ontroerende ode aan onze niet uit te roeien overlevingsdrang en levensvreugde. Veruit de beste voorstelling van 2008. Lees verder…
3. BonteHond – Candyland
Zo erg werd ik verder niet meer van mijn stuk gebracht dit jaar: een klein meisje fluistert me toe dat ze bang is in het donker en pakt mijn hand. De rest van de voorstelling blijk ik haar beschermer. En dan moet ik tegen haar liegen dat ik morgen weer terug kom. Dat deed pijn. In Candyland zet regisseuse Alexandra Broeder de verhouding tussen volwassenen en kinderen op scherp zet door de kinderen eens de baas te laten zijn. Dan blijkt dat de volwassenen die Candylandkinderen niet echt serieus willen nemen (ze worden er vooral giechelig van), maar tegelijkertijd hoe gemakkelijk kinderen volwassenen weten te manipuleren. Als zo’n kleintje je toevertrouwt dat ze bang is in het donker, kan je toch niet anders dan je dat aantrekken en haar troosten. Ook al meent ze er geen bal van. Lees verder…
4. Studio Orka – Mijnheer Porselein
Studio Orka maakt theater op locatie voor kinderen zoals maar weinig andere gezelschappen dat kunnen. In het aandoenlijke en meeslepende Mijnheer Porselein zijn de Vlaamse fantasten op hun allerbest. Terloops laten ze je in het park kennismaken met de postbode, die enthousiast vertelt over zijn vriend de mol. Voor je het weet, zit je met z’n allen zij aan zij in een gezellige houten iglo vol wonderlijke mensen, dieren en accessoires te luisteren naar verhalen over zieke diertjes die worden opgelapt door de maffe dokter, Mijnheer Porselein. Met een vriendelijke vanzelfsprekendheid en aangename nonchalance schotelen ze kinderen van 6 tot en met 106 geen toneelstukje maar een stukje fantasierijke werkelijkheid voor waar ze zich prachtig aan kunnen vasthouden als Fikkie, Witje, Blub of Langoor ziek, zwak, misselijk of zelfs dood is. Lees verder…
5. de Paardenkathedraal – Nachtwake
De Zweedse schrijver Lars Norén staat bekend om zijn familiestukken waarin mensen vaak urenlang tegen elkaar praten, schelden, lachen en huilen. In Nachtwake zijn het twee echtparen tijdens een lange nacht, in gevecht met elkaar, zichzelf en de waarheden van hun relatie. De wisselwerking van tekst, muziek en spel en hun onderlinge subtiele schakelingen vormen een wonderbaarlijke eenheid die je op het eerste gezicht niet zou verwachten. En dat is nu juist het meest wonderlijke: zelden wordt zo’n oeverloos geschreeuw en getier door zo veel bewondering gevolgd. Lees verder…
6. Tryater – Eintsje Libben
Twee oude mannen zitten op een bankje te filosoferen over het leven, over de vrouw die ze net begraven hebben en over de toekomst. Dan komt er een jong meisje langs, die op wonderbaarlijke wijze hen aan het vertellen krijgt. Met humoristische dialogen en interessante verhaallijnen wordt hun driehoeksverhouding uitgewerkt, tot alles opgehelderd is. Hoewel het publiek voornamelijk bestaat uit vijftigplussers, kunnen ook jongere mensen er genoeg in herkennen. De voorstelling is wel Fries gesproken, maar wordt in een aantal theaters voorzien van boventitels. Lees verder…
7. ’t Barre Land – De laatste dagen der mensheid
Dit schijnbaar onmogelijk op te voeren stuk van Karl Kraus wordt toch gespeeld en dat alleen al verdient een plek in deze ranglijst. De laatste dagen der mensheid uit 1922 is het omvangrijkste toneelstuk dat ooit geschreven is, met de meeste rollen, de meeste dialecten en de meeste scènewisselingen. Het stuk in vijf bedrijven handelt in al de jaren van de Eerste Wereldoorlog. Karl Kraus vatte de Eerste Wereldoorlog op als een persoonlijke belediging van zijn intelligentie, zijn gevoel, kortom: van zijn hele gestel. En dat voel je. Lees verder…
8. Het Nationale Toneel – Medea
‘Mijn verstand is zwakker dan mijn drift’, zegt Medea. Ze is buiten zinnen, zo redeloos woedend dat ze tot alles in staat is. Haar man Jason zet haar opzij om de dochter van koning Kreon te kunnen trouwen. Medea en hun twee zoontjes worden verbannen om Jason de ruimte te geven. Medea is echter eerder tot vreselijke dingen in staat. Ze sneed bijvoorbeeld haar broer aan stukken. Maar de woede op haar man slaat alles: ze wil hun eigen zoons vermoorden, als wraak op Jason. Ariane Schluter in de titelrol in Medea bij het Nationale Toneel is scherp en vastberaden. Ze wikt en weegt elk woord, plaatst zorgvuldig klemtonen, redeneert, denkt hardop. Medea gooit het hoofd achterover, en kijkt haar tegenstanders minachtend aan. Ze is knap eng, en dat vindt Kreon ook. Hij stuurt de vrouw het land uit. Hij geeft haar echter een dag om afscheid te nemen; dat is voldoende voor de verlaten vrouw om een gruwelijke wraak ten uitvoer te brengen. Lees verder…
Film | Muziek | Theater| Beeldende kunst | Boeken | Opera
Beeldende kunst
1. Sonsbeek 2008 – Grandeur
De jubileumeditie van de beeldententoonstelling Sonsbeek had als thema ‘Grandeur’ meegekregen. Een publieksvriendelijke, maar toch inhoudelijke expositie was de opzet van curator Anna Tilroe. Al rondwandelend in het Sonsbeekpark lijken de werken soms toevallig op te doemen, maar gemakzuchtig rondkijken is niet de bedoeling. De werken hebben wel degelijk een boodschap. (Gezien in: Sonsbeekpark, Arnhem). Lees verder…
2. Go China! Het Terracotta Leger van Xi’an
Voor Chinese kunst en cultuur moest je dit jaar in Noord-Nederland zijn. Het Groninger Museum en het Drents Museum organiseerden samen een hele reeks tentoonstellingen onder de noemer Go China! De soldaten van het beroemde Terracotta Leger waren zonder twijfel de grote publiekstrekker. En inderdaad: oog in oog met deze manshoge beelden is de mystiek van het tweeëntwintig eeuwen in het keizerlijke grafcomplex op wacht staan voelbaar. (Gezien in: Drents museum, Assen). Lees verder…
3. Damien Hirst – For the Love of God
Hirst, de Engelsman die met zijn kunstwerken multimiljonair geworden is, was te zien in het Rijksmuseum met zijn beroemde ‘For the Love of God’, ook wel bekend als de diamanten schedel. Hirst veroorzaakt graag herrie. “Maar de kunst moet wel het belangrijkste blijven”, aldus Hirst. Het leverde lange rijen op voor ingang van het Rijksmuseum. (Gezien in: Rijksmuseum, Amsterdam). Lees verder…
4. Charley Toorop – Vooral geen principes!
De Charley Toorop tentoonstelling in museum Boijmans van Beuningen was bijna niet te missen door de vele publiciteit. De kunstenares is één van de opvallendste verschijningen in de Nederlandse schilderkunst, dat merkwaardig genoeg steeds weer wordt vergeten en herontdekt. In deze pas vierde (!) overzichtstentoonstelling zijn er 120 werken bij elkaar gebracht. (Gezien in: Boijmans van Beuningen, Rotterdam). Lees verder…
5. Lucian Freud
Terwijl Photoshop hoogtij viert in de hedendaagse beeldcultuur, kiest de kleinzoon van Sigmund Freud voor de tegenovergestelde benadering: hij schildert zijn naaktmodellen het liefst nog lelijker dan ze al zijn. Soms vraag je je af of die lelijkheid doelbewust is, of dat Freud simpelweg een slechte schilder is. In het Gemeentemuseum Den Haag was deze zomer voor het eerst in Nederland een overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien. (Gezien in: Gemeentemuseum, Den Haag). Lees verder…
6. Minimal is More
Veertig jaar na de eerste Minimal Art-tentoonstelling in Europa, die eveneens in dit museum plaatsvond, is het tijd om terug te blikken op diversiteit binnen de minimalistische kunst. Een dynamische mix van twee collecties laten zien; dat was het doel van Minimal is More, de tentoonstelling van Minimal Art in het Haagse Gemeentemuseum. Alle ingrediënten voor een goede overzichtstentoonstelling zijn in het Gemeentemuseum aanwezig. Tot 25 januari kan de tentoonstelling nog bezocht worden. (Gezien in: Gemeentemuseum, Den Haag). Lees verder…
7. Casper David Friedrich en het Duitse romantische landschap
De Hermitage Amsterdam heeft voor haar bezoekers een kortstondige, doch indrukwekkende reis samengesteld. Van geperfectioneerde Italiaanse landschappen naar een expressie van totaal overweldigende natuurimpressies. Met deze tentoonstelling wordt wederom een kijkje gegund in de enorme collectie van het moedermuseum, de Hermitage in Sint-Petersburg, Rusland. Tot 19 januari kan de reis nog gemaakt worden. (Gezien in: de Hermitage, Amsterdam). Lees verder…
8. Yayoi Kusama – Mirrored Years
Dit najaar was het werk van de Japanse kunstenaar Yoyai Kusama te zine in Rotterdam. Met haar werk heeft het museum een internationale ster uit de jaren zestig van de vorige eeuw binnengehaald. Kusama is in de daaropvolgende decennia in de vergetelheid geraakt, maar het laatste decennium heeft ze opnieuw de spotlights van de kunstwereld gevonden. Naast enkele ruimtevullende installaties bestaat haar oeuvre uit film, fotografie, sculptuur en schilderkunst. (Gezien in: Boijmans van Beuningen, Rotterdam). Lees verder…
Film | Muziek | Theater | Beeldende kunst | Boeken | Opera
Boeken
1. Steve Toltz – Een fractie van het geheel
Een fractie van het geheel door Steve Toltz is zo’n boek waarbij de lezer zich voelt als een ontdekkingsreiziger uit een oude wereld op zoek naar nieuwe landen. Voor zijn debuutroman heeft de Australische schrijver Steve Toltz alle registers opengetrokken. De meer dan 700 pagina’s tellende roman staat vol met absurde scènes, filosofische gedachten en alles wat de auteur in zijn jaren als beginnend schrijver over het leven heeft geleerd. Lees verder…
2. Elke Geurts– Het besluit van Dola Korstjens
Elke Geurts (1973) was de eerste winnaar van de verhalenwedstrijd Duizend Woorden. Ze volgde de opleiding Dramaschrijven aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en schreef tot nu toe toneelstukken en hoorspelen. Het besluit van Dola Korstjens, een bundel met tien verhalen, is haar prozadebuut. Een erg sterk debuut, dat smaakt naar meer. Lees verder…
3. Jhumpha Lahiri – Vreemd land
De stijl van de verhalen in de bundel Vreemd land door Jhumpha Lahiri is heel bedachtzaam. Er gebeurt niet veel, maar toch slaagt de schrijfster erin om het verhaal boeiend te houden. Langzaam voert ze de spanning op in de symmetrisch opgebouwde verhalen. De personages leven in een soort van tijdloze toestand, zonder mobiele telefoons, internet of computers; zelfs de televisie heeft nauwelijks zijn intrede gedaan. Hierdoor is er meer ruimte voor het beschrijven en analyseren van de psychologische processen die aan menselijke relaties ten grondslag liggen; een vaardigheid die Lahiri als geen ander beheerst. Lees verder…
4. Miklós Vámos – Het boek der vaders
Het is 1705. Grootvader Czuczor keert samen met zijn dochter en kleinzoon terug naar Hongarije. Hij is ooit gevlucht naar Beieren en hoopt in zijn thuisland een nieuw bestaan op te bouwen. Hij begint met het bijhouden van een dagboek, ‘het boek der vaders’, waarin hij belangrijke gebeurtenissen opschrijft, in de hoop dat zijn kleinzoon het op een dag zal lezen. Hier begint het verhaal van Het boek der vaders, de indrukwekkende roman van Miklós Vámos. De schrijver neemt ons mee op een intrigerende reis door driehonderd jaar Hongaarse geschiedenis, door de lijn te volgen van twaalf generaties. Lees verder…
5. Sadie Jones – Verstoten
Na talloze middelmatige tv-scripts schreef Sadie Jones de succesvolle debuutroman Verstoten. Hoofdpersoon is een jongen die opgroeit in een verstikkend Brits naoorlogs dorp. Als zijn moeder verdrinkt is niemand in staat hem emotioneel bij te staan. Zijn jarenlange worsteling met dit trauma confronteert andere dorpsbewoners met hun eigen geheimen en tekortkomingen. Lees verder…
6. Jan Siebelink – Suezkade
Soms lees je een boek dat je niet wilt of kunt wegleggen. Het verhaal heeft je in zijn greep; elke vrije minuut moet je lezen. Helaas zijn boeken met zo’n uitwerking zeldzaam, heel erg zeldzaam zelfs. Gelukkig bestaan er schrijvers die het vermogen bezitten dit wel voor elkaar te krijgen. Een van hen is Jan Siebelink, die in Suezkade laat zien wat literatuur zou moeten zijn. Het verhaal ontroert, verwondert, overdondert en slokt je op. Lees verder…
7. Nathaniel Rich – De tong van de burgemeester
Na Franzen, Englander, Safran Foer en Pessl is Nathaniel Rich de volgende Amerikaanse twintiger die de wereld gaat veroveren. De tong van de burgemeester is een ambitieus debuut van een ambitieuze jonge schrijver. Het is een boek dat zich met weinig andere laat vergelijken. Het verhaal van De tong van de burgemeester kent zoveel bizarre personages, gebeurtenissen en plotwendingen dat de lezer voortdurend op zijn hoede moet zijn. Voor je het weet verplaatst de roman zich van de ene verhaallijn naar de andere, van New York naar Triëst, van metropool naar bergdorp. Lees verder…
8. James Scudamore – De Geheugenkliniek
Storytelling is een kunst en geloofwaardigheid het doel. De verteller bespeelt het publiek en zijn emoties, maar wat gebeurt er als hij in zijn eigen verhalen begint te geloven? Scudamore (1976) laat zijn hoofdpersonen in De Geheugenkliniek de grenzen van hun eigen schijnwerkelijkheid bewandelen en stelt de vraag: wat zijn de gevaren van sterke verhalen? Lees verder…
Film | Muziek | Theater| Beeldende kunst | Boeken | Opera
Opera
1. Olivier Messiaen – Saint François d’Assise
2008 was het jaar van operaregisseur Pierre Audi. Niet alleen voorzag hij Tan Duns Marco Polo voor het eerst van een geslaagde enscenering, ook zorgde hij in het Messiaen-jaar voor met afstand de beste operaproductie van het jaar: Saint François d’Assise. Ruim vijf uur lang ontvouwt zich een wonder in het Amsterdamse Muziektheater dat de bezoeker met een euforisch gevoel achterlaat. Het koor van De Nederlandse Opera zet een nieuwe standaard neer en dirigent Ingo Metzmacher toont aan waarom hij misschien wel de specialist van de moderne opera is. Onovertroffen, niet in ons land, niet in alle grote operahuizen van de wereld. Lees verder…
2. Richard Strauss – Die Frau ohne Schatten
Hogere machten zijn ook in het spel in Die Frau ohne Schatten. Strauss’ bijkans niet te ensceneren meesterwerk lijkt opeens een volkomen logische vertelling. Dat is het nog steeds niet, maar dankzij regisseur Andreas Homoki en het decor en de kostuums van Wolfgang Gussmann valt zelfs een koor van ongeboren kinderen op zijn plaats. Opmerkelijkst is echter de cast van louter topsolisten die stuk voor stuk boven zichzelf uitstijgen. Met afstand ook de luidste opera van het jaar. Lees verder…
3. Richard Wagner – Tristan und Isolde
‘Laβ mich sterben‘ zingt Tristan al in het tweede bedrijf en zijn hele optreden in het derde bedrijf bestaat uit een lange doodsstrijd waarbij zijn krachten steeds verder afnemen. Metzmacher, het Nederlands Philharmonisch Orkest, Brunner en sterke bijrollen van Stephen Milling (Marke) en Gerd Grochowski (Kurwenal) maken deze Tristan und Isolde zeker memorabel. Lees verder…
4. Giuseppe Verdi – Un ballo in maschera
Het beste bewijs dat opera anno 2008 geen museale kunstvorm is, werd geleverd door Claus Guth. Zijn actualisering van Verdi’s Un ballo in maschera was nergens gezocht, in tegenstelling tot Johan Simons’ poging Mozarts Die Entführung aus dem Serail tot een anti-Wilders-pamflet te maken. Maar goed, Mozart blijft lastig. Lees verder…
5. Louis Andriessen – La Commedia
Onder de Nederlandse componisten maakte Willem Jeths indruk met zijn Hôtel de Pékin waarmee het fonkelnieuwe Enschedese Muziektheater in gebruik werd genomen – en waarmee de Nationale Reisopera nu al beschikt over een zaal met een betere akoestiek dan het Muziektheater in Amsterdam. De beste Nederlandse opera werd echter geschreven door Louis Andriessen. Hoewel zijn La commedia vooral een doldwaze achtbaan is die het niet haalt bij Writing to Vermeer, blijft Andriessens verklanking van de hel een onvergetelijke ervaring. Lees verder…
6. George Friedrich Händel – Guilo Cesare
Het was misschien wel de mooiste operaproductie: Händels Giulio Cesare in de regie van Ursel en Karl-Ernst Herrmann. Met deze voorstelling liet De Nederlandse Opera zien barokopera nieuw leven in te kunnen blazen. Dat de voorstelling de volle vier uur weet te boeien, is te danken aan de voortreffelijke muziek, de vele prachtige beelden en bovenal de hartverscheurend mooi én aanstekelijk gezongen aria’s. Lees verder…