Tweetakt, 25 maart
.
Tweetakt bruist gewoon verder gedurende de week en tracht de kou en de doordeweekse sleur het hoofd te bieden. Het theaterfestival laat zich nergens door weerhouden en biedt weer een keur aan versnaperingen aan, ten gunste van de bezoeker met een gezonde trek naar culturele hapjes.
Vrijdag | Zaterdag | Zondag | Interview
Misschien zult u zeggen: ‘Is dat niet een kwestie van smaak: of mijn honger gestild wordt door het aanbod van Tweetakt?’ Misschien, maar wat is smaak eigenlijk? Gelukkig kunnen we op maandagavond op datzelfde Tweetakt bij een debat aanschuiven over exact dat onderwerp. Wat toevallig!
Smaakvolle Psyche?
In de stadsschouwburg schuiven zanger Lucky Fonz III, modevormgeefster José Teunissen, theaterrecensent Simon van den Berg en prof. dr. Ton ter Bogt bij gespreksleider en toneelschrijver Don Duyns aan tafel om eens een boompje op te zetten over (goede) smaak. Vanuit de diverse invalshoeken van de gespreksleden worden voorbeelden aangehaald van wat nu wel en wat nu niet smaakvol is. En na anderhalf uur discussiëren over wat nu wel mooi (smaakvol) is en wat niet komen we eigenlijk maar tot één conclusie: we zijn niets opgeschoten. Smaak is in the eye of the beholder. Smaak is persoonlijk en wat voor de een mooi is is voor de ander spuuglelijk. Inderdaad: over smaak valt niet te twisten.
Of je de voorstelling Bloedmooi en zielsongelukkig dus wel of niet mooi vindt is dan ook een kwestie van smaak. Maar we kunnen u natuurlijk wel een idee geven van wat u hiervan kunt verwachten. Het betreft hier een theaterbewerking van de mythe over Eros en Psyché, die de Latijnse schrijver Apuleius in de tweede eeuw schreef. Een verhaal over, hoe kan het ook anders, de liefde. En de worsteling die daarmee gepaard kan gaan. Op een klassieke manier wordt deze oude vertelling in een modern jasje gegoten. Een minimalistisch decor, modern taalgebruik, muziek- en geluidseffecten en een portie humor vormen de standaard wijze waarop oude klassiekers op het hedendaagse toneel worden gepresenteerd. Of dat smaakvol is moet u zelf maar beoordelen. Maar de rol van Pan door Romana Vrede is in ieder geval de moeite waard. Ook de dronken Venus (Marlies Heuer) laat menig toeschouwer in de lach schieten.
Suits and Soul ~
Een pak met stropdas wordt in het algemeen wel als smaakvol aangezien, dus tijd dat we Suit and Tie Johns eens gaan beluisteren in de muziektent op het festivalterrein. Maar wederom is het eerste wat opvalt, zoals al eerder bij muziekoptredens bij deze editie van Tweetakt, het spaarzaam toegestroomde publiek. De Nijmeegse ‘psychedelicgaragediscobluesband’ Suit and Tie Johns, staan dan ook meer voor zichzelf te spelen dan voor een uitgelaten publiek. Het voelt als een veredelde oefensessie. Een oefensessie met kwaliteit, dat wel, maar het blijft een ingetogen feestje op het Tweetaktpodium. Er is geen sprankelende vonk die overslaat. Wellicht dat de volgende band hier verandering in kan brengen.
Die band is Soul Sister Dance Revolution. Een Haagse band die in eigen stad en als serious talent van 3FM al enige naam heeft opgebouwd. Helaas is zanger/gitarist Thomas van der Want enigszins ziekjes het podium opgeklommen. Niet dat we er muzikaal veel van merken, maar erg dynamisch staat hij niet te spelen. Wellicht dat dat beeld versterkt wordt door de uitbundigheid van toetsenist Camiel Meiresonne, die op zijn keyboard ramt, over het podium op en neer springt en in een algehele hallucinogene trip lijkt te verkeren. Helaas contrasteert zijn uitbundigheid zoveel met de rest van de band en het publiek dat ook zijn enthousiasme de avond niet kan redden. Wederom prima muziek die verdrinkt in de zee van koude die over het Neude hangt tijdens deze editie van Tweetakt.
Grappige weekafsluiting met gierende gitaren
We gaan ons maar eens warmen aan een potje humor van cabaretier Henry van Loon. Met een compilatie van zijn show Electropis warmt hij de zaal op voor het opvolgende muzikale optreden op de vrijdagavond. Van Loon geeft ons inzicht in zijn absurdistische kijk op de wereld. Hij vertelt over zijn ervaringen als Navy Seal, laat ons zijn kwetsbare kant zien en trakteert het publiek op enkele typetjes die de, naar eigen zeggen onzekere Brabantse Henry helpen overeind te blijven in het leven in het algemeen en de hectische stad Amsterdam in het bijzonder. Van Loon is aangenaam gezelschap. Een cabaretier met zelfspot en trefzekere onzekerheden. De lachspieren zijn in ieder geval flink opgewarmd na zijn optreden. En als u het gemist heeft: 14 mei staat hij in de stadsschouwburg in Utrecht. Gaat dat zien!
De sfeer zit er goed in, dus we storten ons met een opgetogen gevoel op het eerste muzikale optreden van deze avond: Nouveau Vélo. Ze zijn naar eigen zeggen ‘.. niet tof. Ze zijn niet snel, niet glad als de Pindakaasvloer.’ Maar via de presentator van de avond hebben ze aangekondigd daar voor deze avond verandering in te brengen. Dus het belooft alsnog een toffe, gladde avond te worden! Joepie! Jammer genoeg houden ze zich niet helemaal aan die belofte. Hier staan drie mannen te genieten van hun muziek, dat dan weer wel, maar daarmee zijn ze wel heel erg naar binnen gericht. Interactie met elkaar is leuk, maar interactie met het publiek zou ook fijn zijn. En een zanger die regelmatig op zijn horloge kijkt hoe lang hij nog moet / kan spelen helpt ook niet mee. Ben je geïnteresseerd in hun muziek, koop dan lekker hun album. Dat is misschien nog wel interactiever dan een optreden bijwonen.
Met Palio SuperSpeed Donkey hebben we
~
nog een laatste kans om deze festivalweek muzikaal spetterend af te ronden. En zie hier: deze ‘broekies’ van de Nederlandse muziekscene weten waarachtig de zaal in beweging te brengen. Met hun punkerige garagepop smijten ze per direct een uitgelaten sfeer de zaal in. Terwijl ze nog nooit zo zacht gespeeld hebben, vanwege de flinke beperking op de toegestane decibels, brengen ze wel degelijk een heerlijke bak herrie ten gehore. Herrie met een sierlijke hoofdletter H wel te verstaan. Deze jongens zullen zeker uitgroeien tot flinke mannen. Ze spelen nu al op een zeer volwassen manier de zaal plat. Heter kan het bijna niet worden op deze koude vrijdagavond. Om in de taal van Nouveau Vélo te blijven: Chapeau!
